Prabuddha Sampada Agam Grantho Karmvad ane Anekantvadno Sanchay

SR No.: 034161
Original Sutra Author: N/A
Publisher: Mumbai Jain Yuvak Sangh
Publication Year: 2018
Total Pages: 321
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati
File Size: 14 MB

Page 209

ગુપ્તતાથી દાન કર્યું કે તેના ડાબા હાથને પણ તેની જાણ ન થઈ.” ઈસ્લામ અને હિન્દુ ધર્મના ઉપરોક્ત આદર્શોને જીવનમાં સાકાર
‘જો તમે જાહેરમાં દાન કરો તો તે સારી વાત છે. પણ જો તમે કરનાર મહાનુભાવો બન્ને ધર્મમાં થયા છે. મહંમદ સાહેબે પોતાના અત્યંત ખાનગીમાં દાન કરો તો તે અતિ ઉત્તમ છે.'
સમગ્ર જીવન દરમિયાન સત્કાર્યોની સુવાસ દ્વારા અરબસ્તાનની ‘ત્રણ પ્રકારના કૃત્યો તમારા મૃત્યુ પછી પણ તમારી સાથે રહે છે. જંગલી પ્રજામાં ઈસ્લામનો પ્રચાર-પ્રસાર કર્યો હતો. એ યુગમાં એ ત્રણમાં પ્રથમ છે વ્યક્તિએ કરેલ દાન-સખાવત. તેનો લાભ મૃત્યુ અરબસ્તાનમાં બાગાયતની જમીન અને મિલકત દુર્લભ ગણાતા. પછી પણ મળતો રહે છે.'
મર્ઝરિક નામના એક ધનવાને હઝરત મહંમદ સાહેબને પોતાની ઈસ્લામમાં લાભની પ્રાપ્તિ કે ફળની પ્રાપ્તિ માટે કરેલા દાનને જમીનમાંથી સાત બગીચા ભેટ આપ્યા. મહંમદ સાહેબે એ તમામ પણ ઝાઝું સ્થાન નથી. એક કરોડપતિ બે લાખનું દાન કરે છે પણ તે બગીચા ‘વકફ’ કરી દીધા. અર્થાત્ તે તમામ બગીચા લોકહિતાર્થે બે લાખનું દાન મૂડી રોકાણના હેતુથી કરે અથવા આર્થિક લાભ અર્પણ કરી દીધા. અને એ બાગોની તમામ ઉપજ ગરીબો અને માટે કરે તો તે એ દાનના અધ્યાત્મિક લાભથી વંચિત રહે છે. અર્થાત્ હાજતમંદોની ઉન્નતિ માટે ઉપયોગમાં લેવાનો આદેશ કર્યો. એકવાર સત્કાર્યો બદલાની અપેક્ષા વગર નિજાનંદ માટે કરો. ફળની અપેક્ષાએ મુસાફરીમાં મહંમદ સાહેબના જોડાનો પટ્ટો તૂટી ગયો. એક સહાબીએ કરવામાં આવેલ સર્કાર્યોનું આધ્યાત્મિક મૂલ્ય અવશ્ય નહીંવત્ હોય કહ્યું, ‘લાવો, હું તે સાંધી આપું.' છે. કુરાને શરીફમાં આ અંગે કહ્યું છે.
આપે ફરમાવ્યું, “એ તો વ્યક્તિ પૂજા થઈ, તે મને પસંદ નથી.” “અને જે શખ્સ દુનિયામાં પોતાના કર્મોનો બદલો ચાહે છે તેને મહંમદ સાહેબની વફાત (અવસાન) પછી ઈસ્લામના ચારે અમે તેનો બદલો અહિંયા જ આપીએ છીએ . અને જે શબ્સ ખલીફાઓએ પણ તેમના આવા ઉત્તમ આદર્શોને જીવનમાં સાકાર આખિરતમાં પોતાના કર્મોનો બદલો ઈચ્છે છે, અમે તેને તેનો બદલો કર્યા હતા. ઈસ્લામના બીજા ખલીફા હઝરત ઉમરનું જીવન ત્યાં જ આપીશું. અને જે લોકો પોતાના કર્મોના બદલા માટે માત્ર અલ્લાહના સત્કાર્યોના બોધ સમાન હતું. લોકોના સુખદુઃખ જાતે જાણવા રાત્રે શુક્રગુઝાર છે, તેમને અમે તેનો તુરત બદલો આપીશું.'
શહેરમાં ગુપ્ત વેશે ફરતા. દુષ્કાળમાં લોકોને ભોગવવી પડતી તંગીને જે કોઈ એક નેકી (સકાર્યો) લાવશે તેને તેથી દસ ગણું મળશે. ધ્યાનમાં રાખી પોતે પણ ઘી-દૂધનો ત્યાગ કરી સૂકી રોટી ખાતા. અને જે કોઈ એક એક બદી (અપકૃત્યો) લાવશે, તેને તેના પ્રમાણમાં ગુલામોને પણ પોતાના જેવું જ ભોજન, વસ્ત્રો અને સવારી આપતા. સજા મળશે. પણ તેના ઉપર ઝુલ્મ કરવામાં આવશે નહિં.' તેમની સાથે જ ભોજન લેતા. પરધર્મીઓને રાજ્યમાં રક્ષણ આપતા.
એ લોકોને એવો જ બદલો આપવામાં આવશે જેવા કામતેમણે પોતાના ખર્ચનો બોજો રાજ્ય પર ન નાખતા અને કુરાને શરીફની કર્યા હશે.'
નકલો કરી પોતાનું ગુજરાન ચલાવતા. આવા સકર્મો જ. ગીતામાં આજ વાતને વ્યક્ત કરતાં કહેવામાં આવ્યું છે.
કર્મ તેરે અચ્છે હૈ તો, કિસ્મત તેરી દાસી હૈ, આ લોકમાં કર્મના ફળ ઈચ્છનારાઓ દેવતાઓને પૂજે છે, કેમ નિયત તેરી અચ્છી હૈ, તો ઘરમેં મથુરા કાશી હૈ” કે મનુષ્યલોકમાં કર્મથી ઉત્પન્ન થનારી સિદ્ધિ તરત પ્રાપ્ત થાય છે.' ઉક્તિને સાચી ઠેરવવા અનિવાર્ય છે.
ઈશ્વર કે કર્મ – મોટું કોણ?
એકવાર વિષ્ણુ ભગવાન અને લક્ષ્મીજી પૃથ્વીની પરિક્રમા હતો તે ઝાડને ચંદનનું ઝાડ બનાવી દીધું. કઠિયારો તો લાકડા કરવા નીકળ્યા. ફરતાં ફરતાં એક નગરના પાદરે આવ્યા ત્યારે કાપી તેનો ભારો બનાવી બજારમાં આવ્યો પણ તે દિવસે તેનો તેમણે રસ્તામાં એક ગરીબ કઠિયારાને જોયો. આ કઠિયારો ભારો વેચાયો નહિ. લાકડાનો ભારો લઈ ઘરે આવ્યો. ઘરે બીજા વિષ્ણુ ભગવાનનો ભક્ત હતો. રોજ સવારે પૂજા-પાઠ કરે, લાકડાં હતાં નહિ આથી રસોઈ કરવા માટે તે જ લાકડાં બાળી વિષ્ણુ ભગવાનની સ્તુતિ આદિ કરીને પછી જ પોતાનું કામ શરૂ નાખ્યાં. આમ બીજો દિવસ પણ નકામો ગયો. કરતો હતો. ત્યારે લક્ષ્મીજીને આ ગરીબ કઠિયારા ઉપર દયા આવી. લક્ષ્મીજીના આગ્રહથી વિષ્ણુ ભગવાને એક મોકો વધુ તેમણે વિષ્ણુ ભગવાનને કહ્યું કે, આ તો તમારો ભક્ત છે, તો આપ્યો. તેમણે એક પારસમણિ કઠિયારાને આપ્યો. કઠિયારો શું તમારા ભક્તની આવી દશા! ત્યારે વિષ્ણુ ભગવાન મલક તો ખુશ ખુશ થઈ ગયો. લાકડાં કાપવાનું કામ બાજુ ઉપર મૂકી મલક હસવા લાગ્યા. પરંતુ લક્ષ્મીજી તેનો મર્મ સમજી શક્યા ઝાડ નીચે સૂઈ ગયો. પરંતુ ઝાડ ઉપર બેઠેલો કાગડો કા...કા... નહિ. તેમણે તો વિષ્ણુ ભગવાનને કઠિયારાને મદદ કરવાનું કરી તેની ઊંઘ બગાડતો હતો. આથી ચીડાઈને કઠિયારાએ તે સૂચન કર્યું. ભગવાન પણ લક્ષ્મીજીની ઈચ્છાનો અનાદર કરી કાગડાને હાથથી ઊડાડવાનો પ્રયત્ન કર્યો પણ કાગડો ઊડ્યો શક્યા નહિ. આથી વિષ્ણુ ભગવાને એક રત્નની પોટલી કઠિયારો નહિ ત્યારે તેણે ભગવાને આપેલ પેલો પારસમણિ તેની પાસે જતો હતો એ રસ્તા પર મૂકી દીધી. પરંતુ એ જ વખતે કઠિયારાને હતો તેનો જ છૂટો ઘા કર્યો. કાગડો તો ઊડી ગયો પરંતુ કુબુદ્ધિ સૂઝી, વિચાર્યું લાવ જોઉં કે જો હું આંધળો હોત તો મને પારસમણિ ક્યાં પડ્યો તે ખબર ન પડી. કઠિયારો પારસણિને રસ્તો દેખાય છે કે નહિ? આમ વિચારી આંખો બંધ કરી ચાલવા આમ તેમ શોધવા લાગ્યો પણ તેને પારસમણિ મળ્યો નહિ. લાગ્યો અને રત્નોની પોટલી રસ્તામાં હોવા છતાં તેને મળી ત્યારે વિષ્ણુ ભગવાને હસતાં હસતાં કહ્યું કે, મેં તો તેને આપ્યું નહિ.
પરંતુ તેના કર્મમાં હતું જ નહિ માટે તેને કાંઈ પણ મળ્યું બીજે દિવસે ફરી વિષ્ણુ ભગવાને કઠિયારો જે ઝાડ કાપતો
-સંપાદિકાઓ
પ્રબુદ્ધ સંપદા
૧૯૬