________________
लाभेऽप्यलाभे च सुखे च दुःखे,
ये जीवितव्ये मरणे च तुल्याः । रत्याऽप्यरत्याऽपि निरस्तभावाः,
समाधिसिद्धा मुनयस्त एव ॥ (समाधिसाम्यद्वात्रिंशिका) લાભ કે અલાભ... સુખ કે દુઃખ.. જીવન કે મરણ.... રતિ કે અરતિ.... સર્વત્ર જેમનો સમભાવ અસ્મલિત છે, તેઓ જ સમાધિસિદ્ધ મુનિવરો છે.
- નિર્દોષ નિર્વાહ... તિતિક્ષા... સામ્યસિદ્ધિ... શાસનપ્રભાવના... કેટલું મોકળું છે માધુકરીનું હૃદય!.. કેટલા યથાર્થ છે શાસ્ત્રવચનો!...
जिणसासणस्स मूलं भिक्खायरिया जिणेहिं पण्णत्ता। ભિક્ષાચર્યા એ જિનશાસનનું મૂળ છે, એવું જિનેશ્વરોએ કહ્યું
માટે જ માધુકરીનો મહિમા ઉપનિષદોમાં ય ગવાયો છે – चरेन्माधुकरीं नित्यं, भिक्षुर्नीचकुलादपि । एकानं नैव भुञ्जीत, बृहस्पतिसमादपि ॥
ભિક્ષુ નીચ કુળથી પણ હંમેશા “માધુકરી’ ચર્યા કરે, પણ બૃહસ્પતિ જેવાના પણ એક ઘરેથી ન જમે.
સંત પોળના નાકા સુધી આવી ગયાં. છેલ્લા ઘર પાસે આવીને “ધર્મલાભ' બોલ્યા, ત્યાં તો આંગણામાં પાણી ગરમ કરવાના ચૂલા પાસે ઊભેલી સ્ત્રી એક સળગતું લાકડું લઈને
—
5
—
