________________
છે. પરિશીલન- ૪ . ધરતી જાણે જ્વાળાઓ ઓકી રહી છે ને આકાશ જાણે અંગારા વરસાવી રહ્યું છે.. પંખીઓ કોઈ ને કોઈ વૃક્ષની ઓથમાં લપાઈ ગયા છે. પશુઓ છાયાની શોધ કરીને સ્થિર થઈ ગયા છે. માણસો અવનવા શીત – ઉપચારોનો આશરો લઈ રહ્યા છે. એ સમયે એક પોળના પથ્થરિયા રસ્તા પર બે ખુલ્લા પગો ઠંડક સાથે ધીમા ધીમા પગલા ભરી રહ્યા છે, જાણે એ રસ્તો તપેલા તવા જેવો નહીં, પણ મૃણાલ-નાલ જેવો શીતળ હોય. નીચે ખુલ્લા પગ ને ઉપર ખુલ્લું માથું, જાણે સૂરજમાંથી અંગારા નહીં, પણ ચન્દ્રમાંથી ચાંદની વરસી રહી હોય..
અજાયબી. વિસ્મય... આશ્ચર્ય... અદ્ધત. બધાં જ શબ્દો મોળા પડી જાય, એવું સમૃદ્ધ છે એ વ્યક્તિત્વ. દુનિયા જેમાં કરમાઈ જાય છે, એમાં એ અનેકગણું ખીલી ઉઠે છે. અહીં પ્રત્યક્ષ થાય છે પરમર્ષિનું વચન -
નોરથ હિતો નોત્તરધામો (પંચસૂત્ર) પ્રવ્રજ્યાનો અર્થ છે લોકધર્મથી લોકોત્તર ધર્મમાં પ્રયાણ. અહીં જીવંત બને છે આગમનો ઉપદેશ -
ગyલો સંસાર વિજેતા (દશવૈકાલિકસૂત્ર) અનુસ્રોત ગમન એ જ સંસાર, પ્રતિસ્રોત ગમન (સામે પ્રવાહે તરવું) એ જ મોક્ષ. અહીં સાક્ષાત્ બને છે ગીતાનું સંગીત -
તાતા કાર્યલશા - તાલ અષ્ટાવક્રગીતા)
-
2
