________________
४६
ઉપદેશમાળા (પુષ્પમાળા) સૂક્ત- રત્ન - મંજૂષા १७८ उड्डाहो कहरत्तो, हसिरो सद्दाइएस रज्जंतो ।
सज्झायं चिंतंतो, रीइज्ज न चक्कवालेणं ॥२२॥ १८१ बहुयं लाघवजणयं, सावज्जं निवरं असंबद्धं ।
गारत्थियजणउचियं, भासासमिओ न भासिज्जा ॥२३॥ १८४ आहारमित्तकज्जे, सहस च्चिय जो विलंघइ जिणाणं ।
कह सेसगुणे धरिही, सुदुद्धरे सो जओ भणियं ॥२४॥ जिणसासणस्स मूलं, भिक्खायरिया जिणेहिं पन्नत्ता ।
इत्थ परितप्पमाणं, तं जाणसु मंदसद्धीअं ॥२५॥ १८८ जो जह व तह व लद्धं, गिण्हइ आहारउवहिमाईयं ।
समणगुणविप्पमुक्को, संसारपवड्डओ भणिओ ॥२६॥ १९१ जइ घोरतवच्चरणं, असक्कणिज्जं न कीरए इण्हि ।
किं सक्का वि न कीरइ, जयणा सुपमज्जणाईया ? ॥२७॥ १९३ आवायाइविरहीए, देसे संपेहणाइपरिसुद्धे ।।
उच्चाराइ कुणतो, पंचमसमियं समाणेइ ॥२८॥ २०६ पडिबंधो लहुअत्तं, न जणुवयारो न देसविन्नाणं ।
नाणाईण अवुड्डी, दोसा अविहारपक्खंमि ॥२९॥ ४२० भरहेरवयविदेहे, पन्नरस वि कम्मभूमिया साहू ।
इक्कंमि पूईयंमि, सव्वे ते पूईया हुंति ॥३०॥ ४२१ इक्कंमि हीलियंमि, सव्वे ते हीलिया मुणेयव्वा ।
नाणाईण गुणाणं, सव्वत्थ वि तुल्लभावाओ ॥३१॥ वेयावच्चं निययं, करेह उत्तमगुणे धरंताणं । सव्वं किर पडिवाई, वेयावच्चं अपडिवाई ॥३२॥
