________________
3४
ઉપદેશમાળા સૂક્ત- રત્ન - મંજૂષા
ઉપદેશમાળા સૂક્ત - રત્ન-મંજૂષા
धर्मदासगणिकृता उपदेशमाला नमिऊण जिणवरिंदे, इंदनरिंदच्चिए तिलोयगुरु । उवएसमालमिणमो, वुच्छामि गुरुवएसेणं ॥१॥ जइ ता तिलोगनाहो, विसहइ बहुयाई असरिसजणस्स । इय जीयंतकराई, एस खमा सव्वसाहूणं ॥२॥ जो चंदणेण बाई, आलिंपइ वासिणा वि तच्छेइ ।
संथुणइ जो अ निंदइ, महरिसिणो तत्थ समभावा ॥३॥ ४२ जंतेहिं पीलिया वि हु, खंदगसीसा न चेव परिकुविया ।
विइयपरमत्थसारा, खमंति जे पंडिया हुंति ॥४॥ ९१ सीसावेढेण सिरंमि, वेढिए निग्गयाणि अच्छीणि ।
मेयज्जस्स भगवओ, न य सो मणसा वि परिकुविओ ॥५॥ १७४ देहो पिवीलियाहिं, चिलाइपुत्तस्स चालणी व्व कओ।
तणुओ वि मणपओसो, न चालिओ तेण ताणुवरि ॥६॥ १३६ अक्कोसणतज्जणताडणाओ, अवमाणहीलणाओ य ।
मुणिणो मुणियपरभवा, दढपहारि व्व विसहंति ॥७॥ ८९ उच्छूढसरीरघरा, अन्नो जीवो सरीरमन्नं ति ।
धम्मस्स कारणे सुविहिया, सरीरं पि छटुंति ॥८॥ ४४५ अवि इच्छंति अ मरणं, न य परपीडं करंति मणसा वि ।
जे सुविइयसुगइपहा, सोयरियसुओ जहा सुलसो ॥९॥ साहू कंतारमहाभएसु, अवि जणवए वि मुइअंमि । अवि ते सरीरपीडं, सहति न लयंति य विरुद्धं ॥१०॥