________________
યતિલક્ષણસમુચ્ચયાદિ સૂક્ત- રત્ન - મંજૂષા દ્રવ્યાદિના જ્ઞાનમાં કુશળ એવા ગુરુને અવગણીને જે અશક્ય કાર્ય કરે છે, તે શિવભૂતિની જેમ સંસારમાં રખડે છે. ११५ हवइ असक्कारंभो, अत्तुक्करिसजणएण कम्मेण ।
निउणेण साणुबंधं, णज्जइ पुण एसणिज्जं च ॥३७॥
અશક્ય કાર્યનો પ્રારંભ, આત્મોત્કર્ષજનક (માનકષાય) કર્મથી થાય છે. નિપુણ સાધુ તો પોતાનાથી શક્ય અને અનુબંધયુક્ત (આગળ જતાં વૃદ્ધિ પામનાર) કાર્યને જાણે છે. (પછી જ કરે
છે.)
– ગુણાનુરાગ – १२१ गुणवुड्डिइ परग्गय-गुणरत्तो गुणलवं पि संसेइ ।
तं चेव पुरो काउं, तग्गयदोसं उवेहेइ ॥३८॥
બીજાના ગુણોનો રાગી સાધુ, ગુણની વૃદ્ધિ માટે ગુણના અંશની પણ પ્રશંસા કરે, અને તેને(ગુણને) આગળ કરીને તેના દોષોની ઉપેક્ષા કરે. १२२ जह अइमुत्तयमुणिणो, पुरोकयं आगमेसिभद्दत्तं ।
थेराण पुरो न पुणो, वयखलिअं वीरणाहेणं ॥३९॥
જેમ મહાવીરસ્વામી ભગવંતે સ્થવિરો સમક્ષ અઈમુત્તા મુનિના ભાવિભદ્રકપણાને (ભવિષ્યમાં થનાર આત્મકલ્યાણને) પ્રધાન કર્યું, પણ વ્રતની સ્કૂલના પ્રધાન ન કરી.
