________________
પ્રશમરતિ સૂક્તરત્નમંજૂષા
– દશ યતિધર્મ – १६८ धर्मस्य दया मूलं, न चाक्षमावान् दयां समादत्ते ।
तस्माद् यः क्षान्तिपरः, स साधयत्युत्तमं धर्मम् ॥७६॥
દયા ધર્મનું મૂળ છે. ક્ષમા વિનાનો દયા કરી ન શકે. એટલે જે ક્ષમાવાનું છે, તે જ ઉત્તમ ધર્મને આરાધી શકે છે. १६९ विनयायत्ता गुणाः सर्वे,
विनयश्च मार्दवायत्तः । यस्मिन् मार्दवमखिलं, स सर्वगुणभाक्त्वमाप्नोति ॥७७॥
બધા ગુણો વિનયને આધીન છે. વિનય, મૃદુતા (નમ્રતા - અક્કડાઈનો અભાવ)ને આધીન છે. એટલે જેનામાં પૂર્ણ મૃદુતા છે, તે સર્વ ગુણોનો સ્વામી થાય છે. १७० नानार्जवो विशुध्यति,
न धर्ममाराधत्यशुद्धात्मा । धर्मादृते न मोक्षो, मोक्षात् परमं सुखं नान्यत् ॥७८॥
ઋજુતા વિનાનો (પટી માણસ) કદી શુદ્ધ થતો નથી. અશુદ્ધ જીવ ધર્મ આરાધતો નથી. ધર્મ વિના મોક્ષ નથી. મોક્ષ સિવાય શ્રેષ્ઠ સુખ નથી.
