________________
૨
શાંતસુધારસ સૂક્તરત્નમંજૂષા
१/१ मूढ ! मुह्यसि मुधा, मूढ ! मुह्यसि मुधा,
विभवमनुचिन्त्य हृदि सपरिवारम् । कुशशिरसि नीरमिव गलदनिलकम्पितं, विनय ! जानीहि जीवितमसारम् ॥३॥
હે મૂઢ ! વૈભવ અને પરિવારની ચિંતા કરીને તું ફોગટ મૂંઝાય છે. હે વિનય ! જીવન તો પવનની લહેરખીથી પડી જતાં, ઘાસની ટોચ પર રહેલા ઝાકળના ટીપાં જેવું ક્ષણિક છે, તેમ જાણ. १/५ सुखमनुत्तरसुरावधि यदतिमेदुरं,
कालतस्तदपि कलयति विरामम् । कतरदितरत् तदा वस्तु सांसारिकं, स्थिरतरं भवति ? चिन्तय निकामम् ॥४॥
અનુત્તર દેવોના આયુષ્ય - ૩૩ સાગરોપમ સુધી રહેનારું ઉત્કૃષ્ટ સુખ પણ કાળ પૂરો થતાં નાશ પામે છે. તો પછી કઈ સાંસારિક વસ્તુ વધારે ટકનારી છે ? તે ઊંડાણથી વિચાર.
१ / ६ यैः समं क्रीडिता ये च भृशमीडिताः,
यैः सहाकृष्महि प्रीतिवादम् ।
तान् जनान् वीक्ष्य बत भस्मभूयङ्गतान्, निर्विशङ्काः स्म इति धिक् प्रमादम् ! ॥५॥
