________________
અધ્યાત્મકલ્પદ્રુમ સૂક્તરત્નમંજૂષા
૧૦૩
હે નિરંજન(આત્મ7) ! હે બુદ્ધિમાનું ! ઘણો કાળ જનરંજન કરવાથી તને વાસ્તવિક દૃષ્ટિએ શો લાભ થવાનો છે? તે વિચાર. (અને એટલે જનરંજન છોડીને) વિશુદ્ધ આચરણ વડે તેનું (દેવ-ગુરુનું) રંજન કર કે જે સંસારસમુદ્રમાં ડૂબી રહેલા નિર્બળ એવા તને બચાવવા સમર્થ હોય. १५/६ कृताकृतं स्वस्य तपोजपादि.
शक्तीरशक्तीः सुकृतेतरे च । सदा समीक्षस्व हृदाऽथ साध्ये, यतस्व हेयं त्यज चाव्ययार्थी ॥६७॥
પોતાના કરેલા અને નહીં કરેલા તપ-જપ, શક્તિઅશક્તિ, સુકૃત-દુષ્કતને હંમેશા મનથી વિચાર અને મોક્ષનો ઇચ્છુક એવો તું તેના ઉપાયમાં પ્રયત્ન કર. હેયને ત્યજી દે. १०/१० किमर्दयन् निर्दयमङ्गिनो लघून्,
विचेष्टसे कर्मसु ही प्रमादतः ? । यदेकशोऽप्यन्यकृतार्दनः, सहत्यनन्तशोऽप्यङ्ग्ययमर्दनं भवे ॥६८॥
શા માટે પ્રમાદથી નિર્દયપણે નાના જીવોને પીડા કરતો કામ કરે છે? કારણકે એકવાર પણ જેણે બીજાને પીડા કરી છે, તેવો જીવ આ સંસારમાં અનંત વાર પીડા સહન કરે છે.
૧. અહીં સુતેતરે પ્રથમ દ્વિવચન છે, સપ્તમી નહીં.
