________________
અધ્યાત્મકલ્પદ્રુમ સૂક્તરત્નમંજૂષા
११/५ प्रमोदसे स्वस्य यथाऽन्यनिर्मितैः,
स्तवैर्तथा चेत् प्रतिपन्थिनामपि । विगर्हणैः स्वस्य यथोपतप्यसे, तथा रिपूणामपि चेत् ततोऽसि वित् ॥४४॥
બીજા વડે કરાયેલી તારી પ્રશંસાથી જેમ ખુશ થાય છે, તે રીતે જ જો વિરોધીઓની પણ પ્રશંસાથી ખુશ થાય; પોતાની નિંદાથી જેમ દુઃખી થાય છે તેમ જો શત્રુઓની નિંદાથી પણ દુઃખી થાય; તો તું ખરો જ્ઞાની છે. ११/७ भवेन्न कोऽपि स्तुतिमात्रतो गुणी,
ख्यात्या न बह्वयाऽपि हितं परत्र च । तदिच्छुरीpदिभिरायतिं ततो, मुधाऽभिमानग्रहिलो निहंसि किम् ? ॥४३॥
માત્ર પ્રશંસાથી કોઈ ગુણી થઈ જતું નથી અને ઘણી કીર્તિથી પણ પરભવમાં હિત થતું નથી. તો પછી અભિમાનને વશ થઈને તે પ્રશંસા વગેરેની ઇચ્છાવાળો તું (જેમની પ્રશંસા થાય છે, તેમના પરની) ઈર્ષ્યા વગેરે વડે ભવિષ્યને ફોગટ કેમ બગાડે છે? ११/१० स्तुतैः श्रुतैर्वाऽप्यपरैर्निरीक्षितैः,
गुणस्तवात्मन् ! सुकृतैर्न कश्चन । फलन्ति नैव प्रकटीकृतैर्भुवो, द्रुमा हि मूलैः निपतन्त्यपि त्वधः ॥४४॥
