________________
પ્રકરણાદિ સૂક્ત- રત્ન - મંજૂષા
~~~ देवेन्द्रसूरिकृतं चैत्यवन्दनभाष्यम् ~~ ११ भाविज्ज अवत्थतियं, पिंडत्थ पयत्थ रूवरहिअत्तं ।
छउमत्थ-केवलित्तं, सिद्धत्तं चेव तस्सत्थो ॥४४॥
પ્રભુની પિંડસ્થ, પદસ્થ અને રૂપાતીત એ ત્રણ અવસ્થા ભાવવી. છદ્મસ્થપણું, કેવલિપણું અને સિદ્ધપણું એ અનુક્રમે પિંડસ્થાદિના અર્થ છે. १३ उड्डाहोतिरिआणं, तिदिसाण निरीक्खणं चइज्जऽहवा ।
पच्छिम-दाहिण-वामाण, जिणमूहन्नत्थदिट्ठीजुओ॥४५॥
પ્રભુના દર્શન કરતાં ઉપર-નીચે અને તિર્થી એ ત્રણ દિશામાં જોવું નહીં, અથવા પાછળ-જમણે-ડાબે જોવું નહીં. ભગવાનના મુખ પર દૃષ્ટિ રાખવી. १५ अन्नुन्नंतरिअंगुलि-कोसागारेहिं दोहिं हत्थेहिं ।
पिट्टोवरि कुप्पर-संठिएहिं तह जोगमुद्द त्ति ॥४६॥
એકબીજાના આંતરામાં પરોવેલ આંગળીઓથી ડોડાના આકારે કરેલા અને પેટ ઉપર કોણી રાખેલા બે હાથથી યોગમુદ્રા
थाय.
१६
____ चत्तारि अंगुलाई, पुरओ ऊणाइं जत्थ पच्छिमओ।
पायाणं उस्सग्गो, एसा पुण होइ जिणमुद्दा ॥४७॥
