________________
ભવભાવના સૂક્ત - રત્ન - મંજૂષા
– તિર્યંચગતિ – १८४ एगूसासंमि मओ, सत्तरसवाराउणंतखुत्तो वि ।
खुल्लगभवगहणाऊ, एएसु निगोयजीवेसु ॥३५॥
આ નિગોદના જીવોમાં અનંતવાર ક્ષુલ્લકભવના આયુષ્યવાળો થઈને એક ઉચ્છવાસ જેટલા કાળમાં સત્તર વાર તું મર્યો છે. १९० पिढे घ8 किमिजालसंगयं, परिगयं च मच्छीहि ।
वाहिज्जति तहा विह, रासहवसहाडणो अवसा ॥३६॥
છોલાયેલી, કૃમિઓથી ખદબદતી અને માખીથી છવાયેલી પીઠ હોવા છતાં પરાધીન એવા બળદ, ગધેડા વગેરે પર ભાર વહન કરાય છે.
१९५ निग्गयजीहा पगलंतलोयणा, दीहरच्छियग्गीवा ।
वाहिज्जंता महिसा, पेच्छस् दीणं पलोयंति ॥३७॥
જીભ બહાર નીકળી ગઈ હોય, આંખો આંસુ સારતી હોય, ડોક અત્યંત છોલાયેલી હોય તેવા ભાર વહન કરાતા પાડાઓ કેવા દીન બનીને જુએ છે ? તે જુઓ. १९८ उयरे उंटकरकं, पट्टीएँ भरो गलंमि कूवो य ।
उड्डे मुंचइ पोक्कारइ, तहा वि वाहिज्जए करहो ॥३८॥
