________________
पहेशभाजा (पुष्पभाजा) सूत - रत्न - મંજૂષા
३०४ जे मुद्धजणं परिवंचयंति, बहुअलियकूडकवडेहिं । अमरनरसिवसुहाणं, अप्पा वि हु वंचिओ तेहिं ॥ ६९ ॥
४८
જે ઘણાં જૂઠ-ફૂડ-કપટથી મુગ્ધજનોને છેતરે છે, તે પોતાની જાતને જ દેવ-મનુષ્ય-મોક્ષના સુખોથી વંચિત કરે છે. ३१२ जह जह वड्ड विवो, तह तह लोभो वि वड्डए अहियं ।
देवा इत्थाहरणं, कविलो वा खुड्डओ वा वि ॥ ७० ॥ જેમ જેમ વૈભવ વધે, તેમ લોભ પણ અધિક વધે. તેમાં દેવો, કપિલ અને ક્ષુલ્લક ઉદાહરણ છે.
३१४ जं अज्जियं चरित्तं, देसूणाए वि पुव्वकोडी ।
तंपि हु कसाइयमित्तो, हारेइ नरो मुहुत्तेणं ॥ ७१ ॥ દેશોન પૂર્વક્રોડ વર્ષ ચારિત્ર પાળીને જે પુણ્ય ભેગું કર્યું હોય, તે કષાયગ્રસ્ત માણસ બે ઘડીમાં ગુમાવી દે છે.
३१५ जइ उवसंतकसाओ, लहइ अनंतं पुणो वि पडिवायं ।
न हु भे वीससियव्वं, थोवे वि कसायसेसंमि ॥७२॥
જો ઉપશાંતકષાયી પણ પડ્યા પછી અનંત સંસાર ભમતો હોય, તો થોડો પણ કષાય બાકી હોય તેનો વિશ્વાસ કરવા જેવો नथी.
३१९ तं वत्थु मुत्तव्वं, जं पड़ उप्पज्जए कसायग्गी । तं वत्थु घित्तवं, जत्थोवसमो कसायाणं ॥७३॥
