________________ 110 જૈન ઇતિહાસની ઝલક [20] ત્રણ આચાર્યો અને પમિની એકદા મંત્રસિદ્ધિ કરવા માટે પૂ. હેમચંદ્રસૂરિજી મહારાજા, પૂ. મલયગિરિજી મહારાજ અને પૂ. દેવેન્દ્રસૂરિ મહારાજ ઉદ્યત થયા. પરંતુ આ મંત્રસિદ્ધિમાં પદ્મિની કક્ષાની નારીની જરૂર હતી. તેઓ તેની શોધમાં નીકળ્યા. તેઓ કુમારગ્રામ આવ્યા. ત્યાં નદી ઉપર ધોબીએ કપડાં સૂકવ્યાં હતાં તેમાં કપડા ઉપર પુષ્કળ ભ્રમર વળગેલા જોયાં. તે માણસોએ નક્કી કર્યું કે આવું સુગંધિત વસ્ત્ર પદ્મિની સ્ત્રીનું જ હોય. ધોબી દ્વારા તે સ્ત્રીનું ઘર શોધીને ત્યાં ગયા. તે ઘરના માલિકની રજા લઈને તેની વસતીમાં તેઓએ ચોમાસું કર્યું. ઉપદેશ દ્વારા માલીકને અત્યંત ધર્માભિમુખ કર્યો. ચાતુર્માસ પૂરું થતાં કૃતજ્ઞભાવે ઝૂકી ગયેલા તે માલિકે ઉપકારનો યત્કિંચિત બદલો વાળવા માટે કાંઈક કામ બતાવવા માટે ભારે આજીજી કરી. તે વખતે સૂરિજી બોલ્યા કે, “બોલતાં જીભ અચકાય છે છતાં કહું છું કે, અમારે ત્રણ સાધુઓને જે મંત્રસાધના કરવી છે તેમાં તારી સ્ત્રી કેજે પદ્મિની છે તેની જરૂર છે. તેણે અમારી સામે ખુલ્લે ખુલ્લાં ત્રણેય દિવસ ઊભા રહેવાનું છે. તારે ખુલ્લી તલવાર લઈને ઊભા રહેવાનું. જે ક્ષણે તને એમ લાગે કે અમારામાંથી કોઈની પણ આંખમાં લેશ પણ વિકારભાવ જણાય છે તે વખતે તારે તત્ક્ષણ તલવારથી અમારું માથું ઉડાવી દેવું.” અને આ રીતે સાધના થઈ. ત્રણેય મહાત્માઓએ સિદ્ધિ પ્રાપ્ત કરી. [28] પેથડ મંત્રી અને દેવગિરિ માંડવગઢના મંત્રીશ્વર પેથડે અનેક જિનાલયો જૈનનગરીઓમાં બનાવ્યા પછી કોઈ અજૈન નગરીમાં જિનાલય બનાવવાનો વિચાર કર્યો. અનેક લોકો આ જિનાલય દ્વારા મિથ્યાત્વનું વમન કરે તો કેવું સરસ ! એ કરુણા તે વિચારની પાછળ ધૂમતી હતી. એમણે જૈનધર્મના કટ્ટર શ્રેષી બ્રાહ્મણોની નગરી- દેવગિરિ (આજનું દોલતાબાદ) પસંદ કરી. સીધી રીતે તો ત્યાંનો જૈન-દ્વેષી રાજા જમીન આપે તેમ ન હતો. ત્યાંના મંત્રી હેમડને સાધ્યા વિના છૂટકો ન હતો. મહાવિચક્ષણ પેથડ મંત્રીએ પોતાની રાજધાની કારપુરમાં “મંત્રીશ્રી હેમડ સદાવ્રત' ખોલ્યું. રોજની એક હજાર સોનામહોરના ખર્ચે લગાતાર ત્રણ વર્ષ સુધી તે ચાલ્યું. જેનો કુલ ખર્ચ સવા કરોડ સોનામહોર ઉપર આવ્યો. આ સદાવ્રતમાં તમામ કામને હંમેશ પાંચ પક્વાન્ન અપાતાં હતાં. આથી હેમડ મંત્રીની ખ્યાતિ ચારે બાજુ ફરી વળી. પોતાના નામને રોશન કરનાર છે