________________ પાર્શ્વનાથના શાસનમાં દીક્ષા લીધી હતી. પ્રમાદવશ આચાર-પાલનમાં ક્રમશ: અતિશિથિલ બની અંત સમય સુધી તેમણે પોતાના તે શિથિલ આચારોની આલોચના કર્યા વિના કાળ કરવાથી નિમ્ન કક્ષાની દેવગતિમાં ઇન્દ્રાણીનો ભવ પામ્યાં. વ્યક્તિભેદે ભિન્ન એવા દશ વર્ગનો એક જ સાર છે કે સંયમી સાધુ-સાધ્વીએ શિથિલતાને હજારો યોજન દૂર રાખવી. આ આગમ કથાનુયોગને વર્ણવતા અનેક ગ્રંથોનો મૂળ સ્રોત છે. જેની સારભૂત વાતો અહીં કરવામાં આવી. જ્ઞાતાધર્મકથાની વાણીના અંશો. * एएणं देवाणुप्पिया ! दूरइक्कमणिज्जा, णो खलु सक्का सुबलिएणावि देवेण वा दाणवेण वा णिवारित्तए णण्णत्थ अप्पणो कम्मक्खएणं / દેવાનુપ્રિય ! ઘડપણ અને મૃત્યુને કોઈ નિવારી શકતું નથી, બળવાન દેવ હોય કે દાનવ હોય, એક માત્ર પૂર્વમાં બાંધેલા કર્મોનો ક્ષય થાય તો જ તે બેથી બચી શકાય છે. * जाव माणुस्सए कामभोगे णो पुणरवि आसाइ, से णं जाव वीइवइस्सइ। દીક્ષિત થયા પછી જે મનુષ્ય સંબંધી કામભોગોની ઇચ્છા ફરી કરતા નથી તે સંસાર સમુદ્રનો પાર પામે છે * पओग - वीससापरिणया वियणं सामी ! पोग्गला पण्णत्ता / મનુષ્યના પ્રયત્નથી અને સ્વાભાવિક પણે પુદ્ગલોના પર્યાયમાં ફેરફાર થાય છે. * तए णं से गंदे मणियारसेट्ठी अन्नया कयाई असाहुदंसणेण य अपज्जुवासणाए य अणणुसासणाए य असुस्सूसणाए य सम्मत्तपज्जवेहिं परिहायमाणेहिं परिहायमाणेहिं मिच्छत्तपज्जवेहिं परिवड्डमाणेहिं परिवड्डमाणेहिं मिच्छतं विप्पडिवन्ने जाए यावि होत्था। જ્ઞાતાધર્મકથા સૂત્ર-૩ || 53
