________________ સ્ત્રીનો મલ્યો. તેમનું સંપૂર્ણ જીવન અહીં દર્શાવ્યું છે. આ અધ્યયન માયા પૂર્વક ધર્મ કરવાની ના પાડે છે. ૯-માનન્દી અધ્યયનઃ સાધના માર્ગમાં મનોજય અનિવાર્ય છે, આ વાત અહીં કથયિતવ્ય છે. માકન્દી સાર્થવાહના બે પુત્રો જિનપાલિત અને જિનરક્ષિત. તેઓ ધન કમાવવા દરિયાઈ માર્ગે નીકળ્યા. દરિયાની આંધિતોફાનમાં અટવાયા. ડુબતા તો બચ્યા, પણ દુષ્ટ દેવીના હાથમાં સપડાયા. જિનરક્ષિત મનને કાબુમાં ન રાખી શકયો. દેવીના મોહમાં અટવાયો તો દેવીના હાથે હણાયો. જિનપાલિતે મનને કાઠું કર્યું. ન લોભાયો, ન લલચાયો. પરિણામે સમુદ્રનો પાર પામી ઘરે પહોચ્યો. ૧૦-ચન્દ્ર અધ્યયન : વદ એકમના ચન્દ્રની જેમ ગુણોનો હ્રાસ જીવનમાં અમાસ સર્જે છે અને સુદ એકમના ચન્દ્રની જેમ ગુણોની વૃદ્ધિ જીવનમાં પૂનમ ખીલવે છે. અર્થાત્ ગુણોમાં અંશ માત્રનો હ્રાસ ન થાય અને સતત વૃદ્ધિ થતી રહે તેની કાળજી લેવી જોઈએ. અહીં ચન્દ્રના રૂપક દ્વારા શ્રમણ ભગવંતોને આ ઉપદેશ છે. ૧૧-દાવદ્રવ અધ્યયન : આ અધ્યયન અત્યંત સંક્ષેપમાં છે. દાવદ્રવ એટલે વૃક્ષ વિશેષ. દરિયાના પહાડી પવનને સાંખી શકે તો તે ટકે છે, નહિતર મૂળ સહિત નાશ પામે છે. તે જ રીતે જે સાધુ આક્રોશ પરીષહને સહન કરે છે તે આરાધક બને છે. આક્રોશ પરીષહને સહન ન કરી શકનાર વિરાધક બને છે. ૧૨-ઉદકજ્ઞાત અધ્યયનઃ જગતના કોઈ પદાર્થ સારા નથી, નરસા પણ નથી. એક ને એક પાણી જો ખાળમાં વહેતું હોય તો ગંદુ લેખાય છે. શુદ્ધિકરણ દ્વારા તે જ પાણી પીવા યોગ્ય બને છે. પાણી તો એ જ છે, માત્ર પર્યાય બદલાય છે. તત્ત્વદૃષ્ટિથી જોનારો સમ્યગ્દષ્ટિ આત્મા કોઈપણ પદાર્થમાં તે શુભ-સારો હોવા છતાં તેમાં રાગ અને અશુભ-ખરાબ હોવા છતાં તેના ઉપર દ્વેષ પામતો નથી. જિતશત્રુ રાજવી અને સુબુદ્ધિ અમાત્યના દૃષ્ટાંતનો આ ઉપનય છે. જ્ઞાતાધર્મકથા સૂત્ર-૨ | 49