________________ અનુસરીને (1) આપણામાં શીલ બ્રહ્મચર્ય સચવાય તથા (2) આપણા પ્રસંગમાં આવનાર સામાને સદબુદ્ધિ રહે, એને જ મહત્ત્વ અપાય, પછી ભલે મહાસતીની જેમ મોટો ભોગ આપવો પડતો હોય. ઉત્તમ બનવાની ચાવી : આત્મહિતોને જ જીવન મંગળ માની મહત્ત્વ આપવું. ઉત્તમ બનવું છે ? તો જેમ દાન સુકૃત એમ શીલ સુકૃત, સેવા પરોપકાર સુકૃત વગેરે સુકૃતો. તેમજ ક્ષમા, સત્ય, નીતિ, બ્રહ્મચર્ય, ગંભીરતા, સહિષ્ણુતા વગેરે સગુણોતથા ત્યાગ, વ્રત, નિયમ, તપસ્યા, અહિંસા, સંયમ, જિનભક્તિ, ગુરુભક્તિ વગેરે સાધનાઓ, આ સુકૃતો સદગુણો અને સાધનાઓને જીવન મંગળ માનીને મહત્ત્વ અપાય તથા મહત્ત્વ એને જ આપી એની કમાઈ તથા એની રક્ષા-વૃદ્ધિ અને પરાકાષ્ઠાની પ્રાપ્તિ કરવાને મહત્વ આપીને દુન્યવી વસ્તુઓને જરાય મહત્ત્વ ન આપતાં અવસરે એનો ભોગ અપાય, એ ઉત્તમતા છે. એથી ઉલટું, ધન-માલ-વિષયોને મહત્ત્વ આપી એની ખાતર સુકૃત-સગુણ કે સાધનાને બાજુએ મૂકી દેવાય, એનો ભોગ અપાય, અર્થાત્ એ. સુકૃત વગેરેને જતા કરાય, એ અધમતા છે. દાન સુકૃતથી ઉત્તમતાનાં સુકૃત જોયા ! માઘ કવિ અને આભડમંત્રીએ દાન-સુકૃતને મહત્ત્વ આપી વિપુલ સંપત્તિ જતી કરી. એમ શીલ સુકૃતમાં આદર્શ તરીકે સુદર્શન શેઠ, સ્થૂલભદ્રમુનિ વગેરેને નજર સામે રાખીને વર્તાય તો ઉત્તમતા આવે. (4) શીલને મહત્ત્વ, પ્રાણને નહિ; સુદર્શન શેઠ - “પ્રાણ જાઓ, શીલ નહિ.' : જાણીએ છીએ કે સુદર્શનશેઠ પોષધ-ધ્યાનમાં ગામ બહાર ઊભેલા. એમને મહારાણીના પ્રપંચથી આખાને આખા મહેલમાં ઉચકી લવાયા. રાણી તો એમને જોતા જ ખૂબ આકર્ષાઈ અને અત્યંત કામપરવશ બનીને શેઠને ભોગની પ્રાર્થના કરે છે, શેઠ કાંઈ બોલતા જીવની ઉત્તમતા - દાનાદિ ધર્મ ઉપર દષ્ટાંતો 81
