________________ પ્રતિકાર ૧૪મું - વંદનના દોષ 32 (22) વિપરિકંચિત - અડધુ વંદન કરીને દેશ વગેરેની વિકથા કરે તે. (23) દષ્ટાદષ્ટ - ઘણા વંદન કરતા હોય ત્યારે કોઈ સાધુની ઓથમાં રહીને વંદન કરે છે. અથવા અંધારામાં મૌન રહીને વંદન ન કરે, દેખાય એટલે વંદન કરે તે. (24) શૃંગ - આવ કરતી વખતે હાથથી લલાટની મધ્યમાં સ્પર્શ કરવાની બદલે લલાટની બાજુમાં સ્પર્શ કરે તે. (25) કર - કર સમજીને વંદન કરે તે. (26) કરમોચન - ‘દીક્ષા લીધી એટલે લૌકિક કરથી તો અમે છૂટી ગયા, પણ અરિહંત ભગવાનના વંદનરૂપી કરથી હજી છૂટ્યા નથી.” એમ માનીને વંદન કરે તે. (ર૭) આશ્લિષ્ટઅનાશ્લિષ્ટ - આવર્ત કરતી વખતે હાથ લલાટે અને રજોહરણને અડાડવા જોઈએ. તેમાં 4 ભાંગા છે - (i) રજોહરણને અડે અને મસ્તકને અડે. (i) રજોહરણને અડે અને મસ્તકને ન અડે. (i) રજોહરણને ન અડે અને મસ્તકને અડે. (iv) રજોહરણને ન અડે અને મસ્તકને ન અડે. આમાં પહેલો ભાંગો શુદ્ધ છે. બાકીના ત્રણ ભાગમાં આ દોષ લાગે. (28) ન્યૂન - ઝડપથી વંદન કરે તેમાં અક્ષર, પદ કે આવશ્યક ઓછા થાય તે. (29) ઉત્તરચૂડ - વંદન કરીને મોટા અવાજે “મFએણ વંદામિ' કહે તે. (30) મૂક - આલાવા ઉચ્ચાર્યા વિના મૌન રહીને વંદન કરે તે.
