________________ પ્રતિદ્વાર ૩જું - આવશ્યક 25 19 શબ્દના ઉચ્ચારપૂર્વક પ્રવેશ કરવો તે. બે વાંદણામાં બે વાર થાય. (4) આવર્ત 12 : અહો, કાય, કાય, જરા ભે, જવણિ, જર્જ ચ ભે-આ શબ્દોના ઉચ્ચારપૂર્વક ગુરુના ચરણ ઉપર અને પોતાના મસ્તક ઉપર હાથ સ્થાપવા-સ્પર્શવા રૂપ જે વિશેષ પ્રકારની કાયાની પ્રવૃત્તિ તે આવર્ત. બે વાંદણામાં 12 આવર્ત થાય. (5) શીર્ષ 4: ‘ખામેમિ ખમાસમણો દેવસિએ વઇક્કમ' એ પદો ઉચ્ચારતાં શિષ્યનું પહેલું શીર્ષનમન. ‘અહમવિ ખામેમિ તુમ' બોલતાં ગુરુનું કિંચિત્ શીર્ષનમન તે બીજું શીર્ષનમન. બે વાંદણામાં 4 વાર શીર્ષનમન થાય. અથવા કેટલાક એમ કહે છે કે “સંફાસ’ અને ‘ખામેમિ ખમાસમણો દેવસિ વઇક્કમ' ઉચ્ચારતી વખતે બે વાર શિષ્યના જ બે શીર્ષનમન. બે વાંદણામાં 4 વાર થાય. (6) ગુપ્તિ 3 : મનની એકાગ્રતા તે મનોગુપ્તિ, શુદ્ધ અને અખ્ખલિત ઉચ્ચારપૂર્વક સૂત્રો બોલવા તે વચનગુપ્તિ અને કાયા વડે આવર્ત વગેરે બરાબર કરે પણ વિરાધે નહીં તે કાયગુપ્તિ. વંદન કરતી વખતે આ ત્રણે ગુપ્તિ રાખવી. (7) નિષ્ક્રમણ 1 : પહેલા વાંદણામાં “આવસ્સિયાએ” બોલીને અવગ્રહની બહાર નીકળવું તે. બીજા વાંદણામાં અવગ્રહની બહાર નીકળવાનું હોતું નથી. બીજા વાંદણા પછી અવગ્રહની બહાર નીકળવાનું 1. પહેલા ત્રણ આવર્ત - અહ, કાય, કાય એમ બે-બે અક્ષરના છે. તેમાં પહેલો અક્ષર ઉચ્ચારતા બન્ને હથેળી ઊંધી કરી ગુરુના ચરણે લગાડવી અને બીજો અક્ષર ઉચ્ચારતા બન્ને હથેળી સીધી કરી પોતાના કપાળે લગાડવી. બીજા ત્રણ આવર્ત જત્તા ભે, જવણિ, જર્જ ચ ભે એમ ત્રણ-ત્રણ અક્ષરના છે. તેમાં પહેલા અને ત્રીજા અક્ષરના ઉચ્ચાર વખતે ઉપર પ્રમાણે કરવું અને મધ્ય અક્ષરના ઉચ્ચાર વખતે સીધી કરેલી બન્ને હથેળીને ગુરુચરણથી પોતાના કપાળ તરફ લઈ જતા વચમાં સહેજ અટકાવવી.
