________________ શરૂઆત થાય અને છટ્ટે દીર્ઘકાળ સુધી એ માણી શકે છે. કાયા પરના મમતાના પરિણામને વોસિરાવી દેવાના છે. ચિત્તને તેમાંથી પૂર્ણપણે ઉઠાડી દેવાની જરૂરી છે. ધ્યેયમાં જ્યારે ચિત્તને તદાકાર બનાવે ત્યારે કાયા ભૂલાય. હુંકાયાથી રહિત છું આવા દીર્ઘકાળના અભ્યાસથી આત્માની અનુભૂતિ અવશ્ય થાય. જિનાજ્ઞામાં ચિત્ત એવું સ્થિર થઈ જાય કે દુનિયામાં બીજે ક્યાંય એનું ચિત્ત ન જાય. પરમાત્માએ અહિંસા ધર્મબતાવ્યો. કોઈપણ જીવ હણવા નહિ. જ્યારે પરમાત્માની દ્રવ્યપૂજામાં જીવહિંસા થાય છે. પરંતુ પરમાત્માની આજ્ઞા જીવોની કક્ષાને અનુલક્ષીને છે. ગૃહસ્થએ આરંભ-સમારંભથી મુક્ત થવા માટે પરમાત્માની દ્રવ્યપૂજા કરવાની છે. સર્વવિરતિધરે સર્વ જીવોને અભયદાન આપવાનું છે. જીવોની કક્ષાને ધ્યાનમાં લઈ સ્થાવરકાયજીવોની જયણા બતાવી. સર્વવિરતિવાળાને સ્નાન ન કરાય. પૂજા માટે સ્નાન માત્ર શરીર પલળે એટલું જ કરાય. બધા જીવોને અભયદાન આપવાના ભાવપૂર્વક દ્રવ્ય સ્નાન કરે. ન્હાવાનું ક્યારે બંધ થાય? દ્રવ્યપૂજામાં સ્વરૂપ હિંસા લાગે. હેતુ અને અનુબંધ હિંસા ન લાગે. સ્નાન શણગાર, શોભા માટે નથી, ભગવાનની પૂજા માટે છે, માટે જયણાપૂર્વક કરવાનું છે. જિનાજ્ઞા મુજબ ચાલીએ તો અનુબંધ સારો જ પડે. વર્તમાનકાળમાં પણ આત્મા વિકાસ પામે. આજ્ઞા તત્ત્વથી સમજીએ તો દરેક આજ્ઞામાં અભૂતતા લાગશે. પૂજવું પ્રમાર્જવું - જયણા સર્વત્ર કરવાની જ છે. કલ્યાણમિત્રને પકડવા જોઈએ. દરેક વ્યવહારમાં સર્વજ્ઞની આજ્ઞાને વિચારીએ તો ધર્મધ્યાન બને, નહિતર નહીં. આત્મા પરના સંયોગના કારણે પીડા પામી રહ્યો છે. પીડામાંથી છૂટવા પરના સંયોગનો ત્યાગ કરવો. એ.સી. પીડારૂપ લાગે તો છૂટી શકે. શરીરની મજામાં આત્માને સજા. સર્વજ્ઞએ કહેલ અપૂર્વશ્રદ્ધા રાખી માનવું, સમજવું, આચરવું. જગતના જીવો પરના સંયોગમાંજ સુખ માને છે. આ માન્યતા ન નીકળે ત્યાં સુધી બધું નકામું પહેલા ખોટી માન્યતાને કાઢવાની છે. જ્ઞાનસાર-૨ // ૧પપ