________________ ગૌણ બને, ક્રિયાને ભૂલી જાય અને ગુણના ઉપયોગમાં આત્મવીર્યભળવાથી પરમ ઉલ્લાસ અનુભવે. * સમાદિ 10 વિધ યતિ ધર્મ (1) ક્ષમા - ક્ષમાદિ ગુણમય બનવા માટે સાધુઓને ધ્યાનમાં જવાનું છે. ત્યારે આત્મવીર્યસ્વમાં જવાથી અનુભવધારા આત્મા સાથે જોડાયેલ છે. તેથી તે વખતે કષ્ટનો અનુભવ થતો નથી પણ આત્મામાં આનંદ-ઉદધિ ઉછળતો હોય છે. તેથી જ સાધુઓને ઉપસર્ગ પરિષહો દુઃખરૂપ લાગતા નથી. તેમ જ દેશવિરતિધર શ્રાવકોને પણ ઉપધાનમાં 100 ખમાસમણ દેવા છતાં થાકનો અહેસાસ થતો નથી. ' છદ્મસ્થની ધ્યાનની ધારા અંતમુહૂર્તથી વધારે ચાલતી નથી. તેના દીર્ઘકાળનાં અભ્યાસથી આત્માની શક્તિ પર દઢ શ્રધ્ધાવંત બની પોતાના ધ્યેયને અનુભવે છે. એનાથી ક્ષમાગુણનો વિકાસ થાય તે સાધના છૂટી ગયા પછી કષાયના નિમિત્તો મળવા છતાં પણ અસર ન થાય, વિકલ્પ ન આવે અને પ્રસન્નતા જળવાઈ રહે તો ક્ષમાગુણ સિધ્ધ કર્યો કહેવાય. આપણા આત્માને સંતોષ થાય કે મારા આત્માને લક્ષમાં રાખીને જ મેં આ કાર્ય કર્યું છે. જો તેમ જ હોય તો ગુરુ કડકાઈથી કહે અને કારણ વગર બધાની વચ્ચે ઠપકારી દે તો પણ ચિત્ત પર પ્રસન્નતા તરવરે, ત્યારે સમજવું કે મારો આત્મા નિર્મળ થયો છે. ગુરુ કહે તે ન ગમે તો સાથે રહેલા બીજાનું કહેલું તો ગમે જ ક્યાંથી? જે આપણને અનુકૂળ થાય તેની સાથે મેળ જામે જે સ્વાર્થવૃતિથી સંસારમાં રહ્યાં એ જ સ્વાર્થવૃત્તિ અહીં પણ આવી જાય. (2) માર્દવ - મૃદુતા નમ્રતા ન હોય અને માન અહંકાર હોય તો ગુરુનો ઠપકો સહન ન કરી શકે. ગુરુ ઘણી વખત સીધું ન કહી શકતા હોય તો બીજાને કહે અને સમજાવે બીજાને. કષાયહાનિ થયેલી હોય તો તે નમ્રતાથી વિચારે કે મારી ભૂલ નથી ને મને ગુરુ ભગવંતે કહ્યું છે, તો કંઈક કારણ હશે? તો મોહ હટયો, જ્ઞાનની શુદ્ધિ થાય, સમ્યક દર્શનની શુદ્ધિ થાય, તો રહસ્ય સમજી જાય જ્ઞાનસાર-૨ || 149
