________________ ભાવ આવે. વચનયોગનો સ્વીકાર પછી જ આવે. માટે જ પ્રથમ ભવનો રાગ તૂટે પછી જ દેવગુરુ પ્રત્યે બહુમાનભાવ પ્રગટ થાય. તેથી તેમના વચનો પણ હોંશે હોંશે ગ્રહણ કરશે. વચનયોગમાં તો રાગાદિ ભાવોને સીધા તોડવાની જ વાત છે. વચનયોગમાં પ્રશસ્ત રાગ ન આવે, તેમાં તો સીધા સ્વભાવમાં જવાની જ વાત છે. ભાવથી ભાવિત થતાં થતાં સ્વભાવમાં આવી જવાનું છે. પ્રથમ શુભભાવ કરવાનો છે. ભાવ કરતાં કરતાં સ્વભાવ સન્મુખ બનવાનું છે. | સામાયિકમાં પ્રશસ્ત રાગ નથી કરવાનો ત્યાં તો સીધી સમતાને જ ભોગવવાની છે નહિ તો પછી નિર્જરા કયાં થશે? 2 ઘડીની સામાયિકમાં રાગાદિ ભાવોને છોડી દેવાનાં છે. સરાગ સંયમે દેવલોક અને વીતરાગ સંયમે મોક્ષ મળે. ભક્તિ યોગમાં અલ્પાંશે છોડવાનું છે જ્યારે વચન યોગમાં સર્વથી છોડવાનું છે. દરેકમાં વિરતિ આવશે. નવકારશીમાં પણ બે ઘડી માટે ચાર આહારનો ત્યાગ. સ્વભાવ સન્મુખ થાઓ તો કેવળજ્ઞાન પ્રાપ્ત થાય. ભાવથી સ્વભાવ પ્રગટે એટલે શુભ ભાવ પણ છૂટી જાય. પરમાત્મા પ્રત્યેના અપૂર્વ બહુમાનપૂર્વક સ્વીકારેલ વચનયોગથી પરમાત્મમય બનવાનો પુરુષાર્થ કરવાથી આત્મા સ્વભાવમય બની જાય. અપુનબંધક દશાવાળા આત્મા સત્યના પક્ષપાતી હોય છે. જ્યાં સુધી અંતરમાં વાત ન બેસે ત્યાં સુધી નહીં સ્વીકારે પણ જેવી સમજ પડશે કે તરત સ્વીકારી લેશે. પ્રતીતિ થશે એટલે સંપૂર્ણ ઓવારી જશે અને ગુરુને પૂર્ણ સમર્પિત થઈ જશે. પરમાત્માની એક એક આજ્ઞા પર બહુમાન ઉછળવું જ જોઈએ. પ્રથમ આપણી જિજ્ઞાસાની ખામી છે, બીજું એ રીતે મળતું નથી. મળે ને જિજ્ઞાસા જ ન હોય તો પણ કામ ન થાય. બંન્ને ભેગા મળે ત્યારે જ કાર્ય થાય. વચનયોગની ભૂમિકામાં જવા માટે સમકિતના 67 બોલમાં પણ જ્ઞાનસાર-૨ // 143
