________________ 248 જ્ઞાનસાર પ્રવચનમાળા-૨ તેય. જુઓ રઈ હું કરું, ભાણું હું પીરસું, જેટલીના ટૂકડાય હું કરું અને તમારા મેંઢામાંય મૂકું તેય તમારું મુખ હસતું કાં નહિ? ધીમેથી શેઠ કહેઃ એ તે બધું ઠીક, પણ ચાવવું કને પડે છે? ચાવવું તે મારે પડે છે ને! પ્રવચનમાં શ્રોતાની આ હાલત તે આજે નથી ને! શાસ્ત્રકાર મહાપુરુષ જ્ઞાનામૃતનું ભેજન શાસ્ત્રોના અમર પાત્રોમાં મૂકી ગયા... પણ એ અમૃત તમે સીધું ગટગટ ઉતારી જાય તેવું નથી. એ સંસ્કૃત ભાષામાં છે યા પ્રાકૃત ભાષામાં છે. એટલે અત્યારના પ્રવચનકાર મહાત્માઓ તમારી ભાષામાં તમે સમજી શકે એ રીતે એ જ્ઞાનામૃત પીરસે છે. પોતાના સ્વાધ્યાયના અમૂલ્ય સમયમાંથી છેડે સમય કાઢી તમને પ્રસાદી આપે છે. ભગવાનની વાણીની. અને એ સાંભળવાનો અવસર મહાપુણ્ય તમને મળે છે ત્યારે..? અવસર જતું રહે છે હાથમાંથી કે એને આવકારે છે તમે? No timeને ઉપાય યાદ રાખે, "No time' એ શિષ્ટાચારની ભાષાનું સર્જન છે. "No interest કહી શકાય નહિ માટે જ ન ટાઈમ બેલાતું હોય છે. આજે ઘણી વખત મજાની વાત જોવા મળે છે. જેને તમે વ્યસ્ત મનુષ્ય કહો છે, એ મુંબઈથી દિલ્હી તે પ્લેનમાં જશે. પણ ત્યાં ગયા પછી હાઉ ટુ પાસ ધ ટાઈમ? (સમય કેમ પસાર કર ?)
