________________ સિદ્ધની શેભા રે શી કહું ?" 247 - હાથી દેખાતે બંધ થતાં, બધા વિદ્યાર્થીઓ ફરી પાઠ માટે બેસતાં ગુરુજીએ પેલા આરબ વિદ્યાર્થીને પૂછયું : ભાઈ! તું તે એવા દેશમાંથી આવે છે, જ્યાં હાથી કોઈ વાર જેવા જ ન મળે. અહીંના વિદ્યાર્થીઓએ તે ઘણું વાર હાથી જોયેલે અને છતાં તેઓ હાથીનું નામ સાંભળતાં ઊભા થઈ ગયા અને તું... પેલા વિદ્યાર્થીએ આટલું જ કહ્યું? ગુરુદેવ! સેંકડે કેશની મજલ કાપી હું અધ્યયન કરવા અહીં આવ્યો છું, નહિ કે હાથી જેવા. આ જવાબ સાંભળી ભારતીય વિદ્યાર્થીઓ એવા શરમિંદા બન્યા કે, તેમણે તે વખતે જ નિર્ણય લીઘે કે આપણે કદી પાઠ વચ્ચેથી હવે ઊઠવું નહિ. ચાવવું તે મારે પડે છે ને ! પાઠ વચ્ચેથી ઉઠાય નહિ. પ્રવચન વચ્ચેથી પણ ઊઠાય નહિ. ભગવાનની વાણી પૂરા આદર સાથે સાંભળવી જોઈએ. એક શેઠને પુણ્યને શેઠાણી બહુ ભક્તિવાળાં મળ્યાં હતાં. શેઠ બહુ આળસુ. જમવાને સમય થાય ત્યારે શેઠાણું પાટલો મૂકે. આસન બિછાવે. ભાણું પીરસે. અરે, જેટલીના ટૂકડાય શેઠાણી કરે અને શેઠના મેમાંય મૂકે. પણ તોય શેઠનું મોટું તે એરંડિયું પીધું હોય તેવું જ. શેઠાણી કહેઃ તમે જરા હસતું મોઢું રાખતા હો તે મને કેટલો આનંદ થાય? અને તમારી કેટલી સેવા થાય છે,
