________________ જ્ઞાનસાર પ્રવચનમાળા-૨ કેડ વળી જાય છે... પેલા શેઠજીની વાત જોઈ લઈએ. ગરમાગરમ કેળાંવડાં ઉતરી રહ્યા છે. નાક બહેને સોડમને ટેસ્ટ લઈ લીધે એટલે જીભ બહેન ઉંચા-નીચાં થાય છેઃ અમને કાં નહિ ? મન થયું છે, પણ વૈદ્યરાજનાં વચને યાદ આવે છે અને પેલી ઈચ્છા પર બ્રેક લાગી જાય છે. જમવા બેઠા–મહેમાને સાથે શેઠ. શીરે મહેમાને સાથે શેઠને પીરસ્યો. પૂરી, કેળાંવડાં શેઠાણીએ મહેમાનોને પીરસ્યા. શેઠજીને તે ચરી હતી એટલે મૂકવાને સવાલ નહેાતે. ત્યાં એક મહેમાન કહે: વાહ! રાઈતે શું ટેસ્ટકુલ બની છે! અને એમાંય આ કેળાંવડાં તે બસ, જાણે ખાધાં જ કરીએ ખાધાં જ કરીએ... જે વસ્તુ પોતે ખાઈ શકે તેમ નથી, પિતાના ગજવાને પરવડે તેમ નથી એથી અથવા તે કઈ રેગ આદિને કારણે, એનું વર્ણન સાંભળવાથી, એના વિષેની લેભામણું જાહેર ખબરે વાંચવાથી જે બહેકાવ ઉત્પન્ન થશે એ આખરે ઉન્માર્ગે જ લઈ જશે મનુષ્યને. આ માટે જ સદાચારની વાડા-મર્યાદાઓ હતી. એ કિલ્લેબંધી ન હતી. સુરક્ષાની દિવાલે હતી. એ દિવાલને જમીનદોસ્ત કરી કેટલું ગુમાવ્યું છે એને વિચાર કદી કર્યો છે?
