________________ તમને પેલી ભાવના સ્પર્યા વગર નહિ રહે. ધન ધન તે દિન મુજ કદી હશે, હું પામીશ સંજમ શુદ્ધોજી... ઉપર કહ્યા તેવાં વેધક વાક્યોને આ ગ્રન્થમાં તોટે નથી. એના. પ્રથમ પ્રકરણ (અષ્ટક)ને જ ઉધાડ જુઓ ને ! અપૂણને પૂર્ણ બનાવવાની, કહો કે જીવને શિવ બનાવવાની પ્રક્રિયાનું સંક્ષિપ્ત છતાં. કેવું સચેટ વર્ણન ત્યાં છે! એ વર્ણન વાંચે. એ પર ચિન્તન કરે અને પછી અનુભૂતિના ક્ષેત્રમાં કૂદી પડે ! ચિન્તન એટલે અનુભૂતિના સાગરમાં ખાબકવા માટે ગ્ય. પિઝિસન” લેવાની ક્ષણે. પણ એ ક્ષણને હવે અનુભૂતિના રંગે રંગાવા દે. હવે ઢીલ ન કરે. અનુભૂતિના સમુદ્રમાં ખાબકી પડે ! અણમોલ આનંદ તમારી વાટ જોઈ ને ત્યાં બેઠો છે. અનુભૂતિ પરાયા જેવા લાગતા શબ્દોને પોતીકાપણાને પુટ આપે છે. “આત્માનં વિદ્ધિ (તારી જાતને ઓળખ !) જેવા સૂત્ર પર કલાકો સુધી, તર્ક પૂર્ણ રીતે, શ્રોતાઓના દિલને હચમચાવી નાખે તેવું પ્રવચન આપતાં આવડતું હોય કે એટલા નાના અમથા સૂત્ર પર મહાગ્રન્થ લખતાં આવડતો હોય તેય બની શકે કે એ સૂત્ર એ વતા કે લેખક માટે પરાયું હોય ! પડોશમાં રહેતી કઈ વ્યક્તિ કરતાં હજારો માઈલ દૂર, વિદેશમાં રહેલ કાઈ આત્મીયજન વધુ નીકટ લાગી રહેવાનું કારણ શું છે? કારણ એ જ છે કે, ત્યાં અન્તરની. વિભાવના હૈયાના સામીય અને દૂરત્વથી થાય છે. આ જ નિયમ શબ્દોના સામ્રાજ્યને લાગુ પડે છે. જે વાક્યની કાવ્યમયતા કે શાબ્દિક ઝંકૃતિ પર જ આપણે લેભાણા હતા, તે નિતનું સંગાથી હોવા છતાં પરાયું હતું. રોજ એનું પારાયણ કરવા છતાં એ દૂરનું હતું. એના પર ઘણીવાર વિદ્વત્તાપૂર્ણ પ્રવચને અપાવા છતાં એ છેટેનું હતું.
