________________ વાં. 26 પસ્તાવો શો કરવો હવે, કહ્યું કાંઈ ન જાય રે; પાણી પી ઘર પૂછતાં, લોકોમાં હાંશી થાય રે. જે કાંઈ ભાવી ભાવમાં, જે વિધિ લખિયા લેખ રે; તે સવિ ભોગવવા પડે, તિહાં નહી મીનને મેખ રે. વાં. 27 સાસુના જાયા વિના, સોળ વરસ ગયાં જેહ રે; મુજ અવગુણની વાતડી, જાણે કેવળી તેહ રે. પણ કુર્કટથી જે નર થયા, તે વિસ્તરશે વાત રે; સાસુ સાંભળશે કદા, વળી કરશે ઉતપાત રે. તે માટે સાવધાનથી, રહેજો ધરિય ઉલ્લાસ રે; જેહવા તેહવા લોકનો, કરશો નહિ વિશ્વાસ રે. સાસુને કહેવરાવજો, ઈહા આવ્યાનો ભાવ રે; પછે જેહવા પાસા પડે, તેવા ખેલજી દાવ રે. મુજ અવગુણની ગાંઠડી, નાખજો ખારે નીર રે; નિજ દાસી કરી જાણજો, મુજ નણદીના વીર રે. કાગળ લખજો ફરી ફરી, કૃપા કરી એકમન્ન રે; હેલાં દરિસણ આપજો, શરીરનાં કરજો જતન રે. તુજ બહેની હાલી ઘણું, પ્રેમલા લચ્છી જેહ રે; તેહને બહુ હેતે કરી, બોલાવજો ધરી નેહ રે. વાં. 34 સમસ્યા-રાધા પતિ રે કર વસે, પંચ જ અક્ષર લેજો રે; પ્રથમ અક્ષર દૂર કરી, વધે તે મુજને દેજો રે. (સુદરશન) વાં. 35 જો હવે સુરજ કુંડથી, વિઘન થયા વિશાળ રે; તો સહુ પુણ્ય પસાયથી, ફળશે મંગળમાલ રે. વાં. 36 369
