________________
श्री सोल सतियोनी सज्झायो. १७१ सुधो । समकित शीलो रे ॥ इहलोके सुखी । परनवे मुगतिसु लीलो रे पुन्ये ए आंकणी.॥२॥ राणी दोहलो पूरतां । पंखी लेई जाय ॥ मूकी तापस उमवे । उदयन सुत तिहां थाय रे ॥३॥ पुन्ये चौद वरषने
हमे । कंकण पामी राय ॥ निज नारी आणी घरे। उबव बहुल मंमायरे पुन्ये ॥४॥ चीतारे एहवु कयु। मृगावतीस्युं डोह ॥ प्रद्योते लंपटपणे । कीध कौसंबी रोहोरे पुन्ये ॥ ५ ॥ शतानीके हीयुं लीयु । सतीय घणुं विभास ॥ मांझी चंमप्रद्योतस्यु । कूमि वात मिगसो रे पुन्ये० ॥ ६॥ ईट अणावी उऊणिथी। कौसंबी गढ कीध ॥ प्रद्योतने एम बेतर्यो । राज्य उदायण दीधो रे पुन्ये ॥७॥ महावीर कन्हे लीये । मृगावती चारित्र ॥ चंदसूर जिन वंदितां । केवल लहे पवित्रो रे पुन्ये० ॥७॥ मृगावती मोटी सती ।राख्यु शील अपार; मुनि मेघराजे वर्णवी, त्रीजी सती उदा. रो रे पुन्ये ॥ ए॥
