________________
મુનિરાજો આદિમાં તેમની શ્રદ્ધા એક સમાન “ગંગા ગયો ગંગાદાસ અને જમના ગયે મનાદાસ” જેવી હોય છે.
જેની આંખનો એક એક પરમાણુ કામવિકારથી પૂર્ણ છે એવા રહનેમિ સામે સ્વસંયમની મર્યાદાથી રતિમાત્ર ચલિત ન થનાર સંયમની મૂર્તિસમા રાજીમતી શતશઃ વન્દનને પાત્ર છે.
સાચાખોટાનો નિર્ણય ન કરી શકવાના કારણે ગમે તે પ્રકારે અને ગમે ત્યારે ગમે તે સ્થાને. પોતાની પાંચે ઇન્દ્રિયો તુષ્ટપુષ્ટ થાય, બે પૈસાની માયા મળે, અથવા મિથ્યા પ્રતિષ્ઠા સચવાય તેવા પ્રકારના પાપપંથે પણ જતા વાર લગાડતા નથી. આ કારણે જ મિથ્યાત્વ ઘોર અન્ધકાર છે. આત્માનો પાકો શત્રુ છે. સમ્યજ્ઞાનરૂપી ચક્ષુને માટે લોખંડના પાટા જેવું છે, અન્યથા જંગલમાં રહેનારા ઘાસપાન ખાનારા, વેદ-વેદાન્ત શાસ્ત્રોના પારગામી અને વૃદ્ધાવસ્થાના કિનારે આવવાની તૈયારીવાળા વિશ્વામિત્ર, પારાશર, અને જમદગ્નિ જેવા કેટલાય તાપસોના જીવનમાં મેનકા આદિ અપસરાઓ કંયાથી આવી? વિદ્વાન, તપસ્વી અને બાલ્યકાળમાં જ લંગોટ બાંધતી વખતે મદગ્નને “પુત્રસ્વાતિર્રાપ્તિ” ની ધી વેતરણમાં શામાટે ફસાવું પડયું? તે સમયે તેમનું બ્રહ્મજ્ઞાન યાદ કેમન આવ્યું? વૃદ્ધાવસ્થામાં તપોભ્રષ્ટ શામાટે થયા? લાખ વર્ષ પર્યન્ત માસખમણને પારણે માસખમણ કરનાર અગ્નિશર્મા ક્રોધાવેશમાં શી રીતે આપ્યા? ઇત્યાદિ અગણિત દાન્તોને જોયા પછી, સાંળ્યા પી જ સમજણ આવશે કે - આત્માને, ઇન્દ્રિયોને, મનને તથા શરીરના ગુપ્તાંગોને કંટ્રોલમાં કરવાની શકિત મિથ્યાત્વી પાસે છે જ નહીં, કેમકે - ગાઢ મિથ્યાત્વના ઉદયે અનન્તાનુબંધી કષાયોને જૈન શાસને માન્ય રાખ્યા છે. જ્યારે આત્માના પ્રબલ પુરુષાર્થ વડે પ્રાપ્ત થયેલા સમ્યગ્દર્શનના પ્રકાશમાં સમ્યાનપૂર્વક સ્વીકારેલા સમ્યારિત્રના કારણે -
(૧) ઘાણીમાં પીલાતા બંધકસૂરિના ૫૦ શિષ્યો.
(૨) હસ્તે મોઢે ચામડી ઉતરાવી દેતો જૈન મુનિ.
(૩) લોન્ચ કરાવેલા મસ્તક પર ખેરના અંગારથી ચામડી તડ તડ થઇ રહી છે તો પણ સહનશક્તિ ધારક ગસુકુમાલ મુનિ.
(૪) વર્ષાઋતુની મોસમ છે, વિળીના ચમકારા છે, ગૃહસ્થાશ્રમમાં, ૧૨ વર્ષોથી ભુત
૮૪