________________
સિવાય બીજી એકેચ ધર્મને માનનારો ન હતો. તેને રોહિણી નામની ધર્મપત્ની થઈ ૌહિણેય નામનો પુત્ર હતો. જેમાં પોતાના પિતાના બધા દુર્ગુણો જ ઉતરી આવ્યા હતા. વય (ઉમ્ર) ના પરિપાકને લઇ મૃત્યુ શય્યા પર છેલ્લા દ્વાસ ને પૂર્ણ કરતા લોહખુરે પોતાના પુત્ર રોહિણેયને પાસે બોલાવી અને પડખે બેસાડી ને કહયું કે હે પુત્ર! તું મારો સાચો જ પુત્ર હોય તો મરવાની અણી પર આવેલા બાપ ને વચન આપ, જેથી મારા છેલ્લા શ્વાસને આરામથી લઇ માનવ જીવનની યાત્રાને પૂર્ણ કરી શકું. મિથ્યાત્વ, અજ્ઞાન અને અવિરતિના ઘોર અંધકારમાં વિષ્ટના કીડાની જેમ પૂર્ણ રૂપે ફસાયેલા પુત્રે કહયું કે - પૂજ્ય પિતાજી! મરવા માટે છેલ્લા શ્વાસને લેતા પોતાના પિતાના વચનને હું પ્રાણ કરતાં પણ અધિક માનનારો છું. માટે તમારી છેલ્લી આજ્ઞા શું છે? તે હું સમજી શકું અને પાળી શકું. પિતાએ કહયું, પુત્ર! આપણી પેઢી દર પેઢીથી ચાલ્યો આવતો ધંધો, જેમકે - શ્રીમંતોને લુંટવા, આપણા ધંધાની આડે આવે તેમને સારી રીતે સજા કરવી. રૂડીરૂપાળી છોકરીઓ તથા પુત્રવધુઓને ઉપાડી જ્હી, ગામમાં હાહાકાર મચાવી દેવો આદિ આપણા ધર્મને મહાવીર સ્વામીનો ઉપદેશ બંધ કરાવી દેનાર હોવાથી. બેટા ! તું મહાવીરની માયાજાળમાં ફસાઇશ નહી. તેમના સમવસરણના પગથિયે પણ પગ મૂકશ નહી. રોહિણેયે પોતાના પિતાને વચન આપ્યું અને લોહખુરે છેલ્લો શ્વાસ પુરો કર્યો."
જેમની ખાનદાનીમાં હિંસા, જૂઠ, ચોરી તથા મૈથુનાદિ પાપ કાર્યો સેવાતા આવ્યા છે. તે પાપો તેમના પુત્રપરિવારાદિ પરમ્પરામાં પણ ઉતરી આવે છે વધે છે. આ ન્યાયે સૈહિણેય ચોર પણ દિનપ્રતિદિન ચૌર્ય કર્મમાં જુદી જુદી રીતો અપનાવો ગયો, અને અજમાવતો ગયો, પરિણામે, પાપકર્મો પણ ભડકતા ગયા, જેના કારણે ચોરનું મસ્તિષ્ક, હૃય, આંખો, કાન, પગ, હાથો અને મન-વચન તથા કાયાનું તંત્ર પણ ચૌર્યકર્મમાં પૂર્ણ રૂપે ફસાઈ ગયું.
ધર્મ-અર્થ-કામ અને મોક્ષના ચારે પુરુષાર્થોને માટે પણ વિધિવિધાનોના આવશ્યકતા રહેલી છે. તેવી રીતે ચૌર્યકર્મ, ચોરી કરવી, ખાતર પાડવું ઘર તોડવું, તિજોરી તોડવી, બનાવટી ચાવી (કુંચી) થી ગમે તેવા તાળાઓને ખોલી નાખવા આદિ માટે પણ શાસ્ત્ર છે. વિધિવિધાન છે. આ પ્રમાણે, ખાતર પાડવા માટેની સર્વે કળાઓ રૌહિણેય ચોરને હસ્તગત હતી. પૂર્વભવનો પુણ્યકર્મી આત્મા જેમ આ ભવમાં પણ સારા સંસ્કારો સાથે લઈને અવતરે છે. તેમ પૂર્વભવોમાં ચૌર્ય પાપની આદત લઈ અવતરેલો જીવ પણ આ ભવમાં જન્મે ત્યારથી હાની ન્યાની ચોરીઓ
૫૭.