________________
પ્રવાહ જેવી અને હાથીના કાન જેવી ચંચલ ઋદ્ધિ-સમૃદ્ધિ આદિની પ્રશંસા કરવામાં ઉમ્રનો મોટો ભાગ પૂર્ણ કરે છે.
સદ્ગુદ્ધિ અને સદ્વિવેકની પ્રાપ્તિ માનવાવતાર માંજ સુલભ હોવાથી, પ્રત્યેક માનવમાં પાક્ક્ષીરાતે ઠંડાલેજે પોતાની છતી પર હાથ મુકી નીચે મુજબ વિચાર કરે કે
"यदिदं दृश्यते सर्वराज्यं देहार्दिकं तथा यदिसत्यं भवेत् तत्र आयासः सफलचते ॥”
(૧) આંખે દેખાતો સંસાર, શરીર, પુત્રપરિવાર, રાજ્ય સત્તા, શરીરના રૂપ રંગ, માંડેલી તથા શણગારેલી ગૃહસ્થાશ્રમની માયા, શું ચિરસ્થાયી છે કે વિજળીની જેમ ક્ષણવિનારી છે?
(૨) ડૉકટરો, હકીમો, વૈદ્યો, મને, મૃત્યુના મુખમાંથી બચાવી શકશે?
(૩) પુત્રાદિ પરિવાર મૃત્યુ પી શું મારી સાથે આવવાનો છે? અથવા શ્મશાનમાં બાળી નાંખવા માટે આવવાનો છે?
(૪) ભેગી કરેલી માયામાંથી શું એક પૈસો પણ સાથે આવવાનો છે? અથવા પાછળ રહેલા તેને વેશ્યા, શરાબ કે પરસ્ત્રીના પ્યારમાં ખલાસ કરશે?
(૫) હીરા, મોતીના આભૂષણો, રેશમી કે નાયલોનના વસ્ત્રો, અથવા લાખોરૂપીઆની લાગતથી બનાવેલ ફર્નીચરો મારી ઠાઠડી સાથે આવવાના છે?
આ પ્રમાણે વિચાર કરતાં યદિ તેની ભવિતવ્યતાનો પરિપાક થયો હશે તો આંખોમાંથી પાણી ટપક્યા વિના નહી રહે.
સંસારમાં શેર પર સવાશેર જન્મેલો જ હોય છે. તેથી તે મારો નશો ઉતારે તેના કરતાં હુંજ મારા અભિમાનના નશાને સમાપ્ત કરી શેષ રહેલું મારૂં જીવન નિસ્પૃહતામાં, નિર્મમત્વમાં, ઉદાસીનતામાં પૂર્ણ કરીને અરિહંત પરમાત્માના ધર્મને આત્મ સાક્ષાત્કાર કરી જીવન સફળ બનાવવા માટે જ પ્રયત્ન કરૂં.
૧૧૫
