________________
ન જ થાય. આના અથ વાચક્રે એમ તા ન જ કરવે જોઈએ કે લેખક ખાટા છે અને હું સાચા હું. એવું માની લેનાર વાચક મને બન્નેને અન્યાય કરી બેસશે. આ વસ્તુના નિર્દેશ કરવામાં મા એક જ ભાશય છે અને તે એ કે સ્થાનક્વાસી જૈન ધમની અમુક રૂઢિઓ, વ્યવહારો, અને પરંપરાઓનુ જેટલુ સચાટ અને સપૂર્ણ જ્ઞાન પ્રસ્તુત પુસ્તકના લેખક ૫. મુનિશ્રીમાં હોય એટલુ અને એ સ્વરૂપે મારામાં એ ન હોય. ભલે પછી મારું વાચન, અધ્યાપનના અને સ ંશોધનના મારા જીવન વ્યવસાયને અગે કઇક અશે વધારે હાય, આથી એક બીજાનાં દૃષ્ટિબિંદુ સમજવામાં નાના નાના અંતરાય જરૂર ઉભા થાય જ. પરંતુ એને માટુ સ્વરૂપ આપી દેવાના કાઈ વાચાને અધિકાર નથી.
તુલનાત્મક દૃષ્ટિએ આવું આવું સાહિત્ય વિશેષ પ્રમાણમાં લખાય એ જોવાની મારી નેમ છે. સાચી સાહિત્યાપાસનાનુ એ જ એક પ્રતીક છે. લેખક ૫. મુનિશ્રીએ આવા સ્તુત્ય પ્રયાસ આ પુસ્તક્રમાં કર્યાં છે એ બાબતની જાણ વાચકને એ પુસ્તક વાંચતાં વેંત જ થશે એવી મને ખાતરી છે.
પુસ્તકના નામ ઉપરથી એ સ્પષ્ટ થાય છે કે ૫. મુનિશ્રીએ એમાં ભગવાન મહાવીરના સમયને અને ત્યારપછીને ઇતિહાસ અમુક અશમાં ચર્ચ્યા છે. સમગ્ર પુસ્તકને એમણે આઠેક પ્રકરણમાં વિભકત
યુ છે. જેમાંના અમુકને એમણે અવાંતર વિભાગમાં પણ વિભકત કર્યાં છે. ભગવાન મહાવીરના સમકાલીન, ગ્ભર તથા શ્વેતાંબર પરપરાના ઇતિહાસ, કેટલીક જૈન ઐતિહાસિક ત્રુટિઓ, અને સેાનગઢી સંપ્રદાયના સિદ્ધાંતા-વગેરે, વગેરે ખાખતાનુ નિરૂપણુ અને ચર્ચા કરતી વખતે જૈનેતર સાહિત્યની, ખાસ કરીને બૌધ સાહિત્યની તથા દિગંબરાના અને સેાનગઢી ના લખાશેાની નોંધ લીધી એટલું જ નિહ પરંતુ એમણે એ સાહિત્યને શક્ય હતુ. તેટલું વાંચી,
tr
91
