________________
જ કેદમાંથી છુટવા કેદી પ્રયત્ન કરે. આ કેદમાંથી છુટેલા તો ધન્ય છે જ , છુટવા પ્રયત્ન કરનાર પણ ધન્ય છે.
આજે એવા ધન્યપુરુષની વાત કરવી છે. આજે પૂજ્ય દાદાશ્રી જીતવિજયજી મ.ની ૭૭ મી સ્વર્ગતિથિ
કચ્છ-વાગડના મનોહર મનફરા ગામમાં વિ. સં. ૧૮૯૬, ચે. સુદ – ૨ ના શુભ દિવસે માતા અવલબાઈ અને પિતા ઉકાભાઈને ત્યાં જયમલ્લનો જન્મ થયેલો.
નાનપણથી જ માતા-પિતા તરફથી જયમલ્લને ધર્મના સંસ્કારો મળેલા. વાગડમાં મનફરા પ્રસિદ્ધ છે. અહીં પણ ઘણા મહાત્માઓ મનફરાના છે. ૧૨ વર્ષની વયે જયમલને આંખની પીડા શરૂ થઈ ને ૧૬ વર્ષે સંપૂર્ણ અંધાપો આવી ગયો. અંધાપાનું દુઃખ યૌવનમાં જ આવી પડે એ કેટલી કરુણતા ?
જન્મથી જ આંધળાને બહુ દુઃખ ન લાગે, પણ એક વાર દેખતા હોઈએ ને પછી આંધળા થવું પડે ત્યારે દુઃખનો પાર ન હોય ! એ તો અનુભવે તે જ જાણે.
જયમલ્લ જેન તત્ત્વના જાણકાર હતા, સમજતા હતા ? મેં કોઇની પૂર્વ જન્મમાં આંખ ફોડી હશે કે એવા શબ્દો કહ્યા હશે. તે જ કારણે આજે મારી આંખો ચાલી ગઈ છે. મારા કર્યા મારે જ ભોગવવા પડશે.
બધી દવાઓ વ્યર્થ થઈ ત્યારે એમને મનફરામાં બિરાજમાન શાન્તિનાથ ભગવાનનું શરણું પકડ્યું ઃ પ્રભુ ! અનાથનો નાથ તું છે. હવે હું તારા શરણે છું. તારી કૃપાથી જો આંખ મળશે તો હું તારા માર્ગે આવીશ.
સાચે જ ચમત્કાર સર્જાયો. દૃઢ સંકલ્પથી દેખતા થયા. ચમત્કાર ત્યાં નમસ્કાર નહિ, આ નમસ્કાર ત્યાં ચમત્કાર હતો. ચોથા આરામાં તો નમિ રાજર્ષિની દાહ વેદના, અનાથી મુનિની આંખોની વેદના. આ રીતે દૂર થઈ હતી, પણ આ તો પાંચમા આરાની ઘટના છે. - જે શાન્તિનાથ ભગવાન સમક્ષ એમણે પ્રાર્થના કરેલી તે પ્રતિમા
કહે, કલાપૂર્ણસૂરિ-૩
એક જ
જ ર
ક
જ
જ
ર જ
*
*
૨૧
