________________
(૧) “કાઉત્તિને તે પરાર્થવ્યસિનિનઃ ”
ભગવાન સદા કાળ માટે પોપકારના વ્યસની હોય. જેને કોઈ ચીજનું વ્યસન હોય તે એ વિના ૭ી જ ન શકે. એ એનો શોખ જ હોય. વનસ્પતિમાં કલ્પવૃક્ષ, પત્થરમાં ચિંતામણિ બની ત્યાં પણ પરોપકાર ચાલુ! જેમ વાણિયાનો દીકરો જેલમાં જાય તોય ધંધો ચાલુ રાખે ને? ભગવાનનો એકેન્દ્રિયમાં પણ પરોપકારનો ધંધો ચાલુ હોય
જગશીભાઈ સાહેબ ! અહીં [પાલીતાણામાં પણ ધંધો ચાલુ
પૂજ્યશ્રી ઃ વાચનામાં તો કોઈ ધંધો નથી કરતું ને?
આખી દુનિયા સ્વાર્થપૂર્ણ છે. સ્વાર્થના કાજળથી આખું જગત ભરેલું છે. સ્વાર્થની વાત હોય તો આગળ ! પરોપકારની વાત આવે તો મોટું નીચે ! આ આપણામાંનો લગભગ બધાનો સ્વભાવ ! ભગવાનનો સ્વભાવ તેથી ઊલટો હોય.
સમ્યગ્રદર્શન મળ્યા પછી તો આ ગુણ એવો પરાકાષ્ઠાએ પામે કે સર્વ જીવોને શાસન-રસિક કરવાની ભાવના પેદા થાય.
હું મોક્ષે જાઉં ને બીજા અહીં સંસારમાં રહે તે કેમ ચાલે ? મારું ચાલે તો સૌને મોક્ષમાં પહોંચાડી દઊં.
આવી જ ભાવનાથી તીર્થકર નામકર્મ બાંધે.
આના પ્રભાવે જ ભગવાન મોટા સમૂહને તીર્થંકરના ભવમાં ધર્મ-માર્ગે વાળી શકે છે.
ચતુર્વિધ સંઘના સભ્યોને ભગવાન એવા તૈયાર કરે કે તેઓ પણ બીજાને ધર્મ-માર્ગે ચડાવતા રહે.
તુંગીઆ નગરીના શ્રાવકો એવા હતા કે કાચા-પોચા સાધુઓ ત્યાં જતા ગભરાતા.
એક મહારાજે તુંગીઆમાં પ્રવેશ કર્યો પણ ઓઘો ઊંધો રાખેલો. દશી આગળ-દાંડી પાછળ !
આ જોઈ શ્રાવકોએ વંદન ન કર્યા. પછી ખબર પડી ત્યારે મુનિએ ભૂલ સ્વીકારી. આવા શ્રાવકો
૨૯૮
* * * * * * * * * * * * કહે, કલાપૂર્ણસૂરિ-૩
