________________
ગુજરાતી ભાષા એટલીએ અને લિપિ
:
ધરમાં નાનાં નાનાં જેાયુાં જાજા હતાં. ષાકડાંને થાય કે અમીય ડાડિયાનિ હારે હારે ડેરે જાયે તો કવિ મજા પડે ! ‘· ડાર્ડમાં, ડાર્ડમાં ', એક દિ ષાકડાં ખેલે ઉઠાં, · તું વરે ડેરે ા તયે અમણેય બેરાં લેત્તિ જ઼ તે ! ત્યાં વરે જોયે તે ખરાં કે કાંઊ જે. કાલ તા તારિ માર માર જ અમિ ભથ્થાં તગતગતાં આવસ.' ડેસિમાં કે: ‘એ દિ પણે સવરાંત આવે જ. તેદુ મેટિ પુજા થાસે તયે તમણે જણ જોવાનું મલમે.’” ૧૨. સારડી ખારવાની મેલી
એક માનસને એ ફિકરા હુટા. મેં બાપા, સંપટના ભાગ હુને આપ. તે
જીંમાંના નાનાયે બાપને કિટ્ટુ, યે પુજિ વેચિ ડિઢિ. ઠેારા ડારા કરે ઇ નાના ડિકરા બઢિ બહુ ભેરું કરટાકને પુર પુર ડેસાવર ચાલિયા ગિયા. પંચે વાં રંગભાગે પાટાનિ સ ંપટ ઉડાર લાંખ. ને ઇયે. અઢિઢ . બહુય ખડિચ લાખિયું.
૧૩. સિદ્ધપુરિયા વહેારાઓની ખેાલી
૩૦.
સકીના---કાકાજી, દસ રુપિયાના છુટા હસે? બાપ—ડિકરી, ટને કાએ મેકલિ છ?
સકીના—મારી માયે.
ખાપ—જો, સામે લંગરા મુલ્લાંની ડુકાને પૂ. મારિ કને નડે, ને તા મેં પટ.
સકીના—— જઈ ને ) દનિ નેટનું પરચુટન હસે ? મુલ્લાં—આ નાટ કાંસિ લાવિ? ટારા બાવાજીનુ નામ સું? સકીના—અબ્દુલહુસેન મિઠાઇવાલા. (કકૈાડી સડેલી જોઇ) કાકા, આવિ કકૈારિ કાંસિ લાવા? ટટ્ટુન સરિ ગે લાગે છે.
મુલ્લાં—ડિકરી, એ કકૈારિમાં ટા કિરા પરા છે. સકિનાઆજ બુઢા અપનાવાલા ભેગા કેમ યિા છે. 2 મુલ્લાં—માજ અપનાવાલા અલિહુસેન બાલગ્વિાલાની મૈયટ થૈ છક ૧૪. સામાન્ય ભીલી
અમાં બિલ કેવાં તે ડુંગરામાંય રહ્યાં. અસલ અમારે બાપદાદા આવેલા સૈ, તિવા ડુંગરા અમારા ફેવા તે અમારે વિવા એવા થાય કે
