________________
- ૮૪]
મરાઠા કાલ
[પ્ર.
૧૬. મિસ, ખં. ૪, પૃ ૧૬૯ GBP, Vol. I, pt. I, p. 342;
વોરા, ૩પતા, પૃ. ૭૬ ૧૭. ૨૬, ઝિલહજજ, હિ. સ. ૧૧૭૧ ૧૮. મિઅ, નં. ૪, પૃ. ૬૭૦; BGP, Vol. I, pt. I, p. 342 ૧૯. ૧૮, મહારમ, હિ. સ. ૧૧૭૨ ૨૦. ૨૫, મહારમ, હિ. સ. ૧૧૭૨ ૨૧. મિઅ, નં. ૪, પૃ. ૬૭૧ ૨૨ ૨૩, મહારમ, હિ. સ. ૧૧૭૨ , કેમિસરિયેતે આ મિતિ બરાબર ૨૮ મી સપ્ટેબર બતાવી છે (op. cit,
Vol. II, p. 547), પણ એ દિવસે સપ્ટેબરની ૨૬ મી તારીખ હતી. ૨૩. શ્રી બાબરેકરે પોતાના પુસ્તક ગરતી મરાઠી નવરના પૃ. ૭૬ ઉપર ખંભાતને
બનાવ ઈ. સ. ૧૫૮ માં બન્યો હોવાનું ને એ જ ગ્રંથના પૃ. ૫૪ ઉપર પછીના વર્ષ (એટલે કે ઈ. સ. ૧૭૫૯ માં ) બન્યું હોવાનું જણાવ્યું છે, પણ હકીકતે આ ઘટના બની ત્યારે હિજરીનું વર્ષ ૧૧૭૨ થોડા દિવસ પહેલાં જ બેઠું હતું,
જ્યારે ઈસવીસનનું વર્ષ તો ૧૭૫૮ પ્રવર્તમાન જ હતું. ૨૪. વાડાશિનેર પરગણું મુઘલ બાદશાહ ઔરંગઝેબના વખતમાં ત્યાંના ફેજદાર
સલાબત મુહમ્મદખાન બાબીને (એના વતન તરીકે) જાગીરમાં મળ્યું હતું. દિલ્હીના માર્ગ પર આવેલું હોવાથી એનું વિશિષ્ટ મહત્વ હતું. કોળી લોકોનાં વખતોવખત થતાં બંને દાબવા સલાબતખાને ત્યાં મજબૂત ગઢ બાંધ્યો હતો. વાડાસિનોર ઉપરાંત વીરપુર પરગણું પણ એને આપવામાં આવ્યું હતું. એના અવસાને એને પુત્ર શેરખાન બાબી આ પ્રદેશનો જાગીરદાર બન્યો હતો. એ ઝાઝો વખત ઘોઘા અને જૂનાગઢ રહેતો હોવાથી આ વિસ્તારને વહીવટ એ પોતાના નાયબ મારફતે
2141921 Gal ( Commissariat, op. cit., Vol. II, p. 550 ). ૨૫-૨૬. મિઅ, નં. ૪, પૃ. ૬૭૨-૭૩; Commissariat, pp. cit, Vol. II, p. 548 ૨૭. એ જવાંમર્દખાનનો ભાઈ હતો ને એને જવાંમર્દખાને વીસલનગરની જાગીર આપી હતી.
૨૮. મિઆ, ખં, ૪, પૃ ૬૭૨-૭૩ ૨૯. એદલજી બરજોરજી પટેલ, “ સુરતની તવારીખ” પૃ. ૭૫; અચ્ચનની સત્તા-પ્રાપ્તિ
અંગેની વિગતો માટે, જુઓ મિઅ, નં. ૪, પૃ. ૬૭૫-૭૯. ૩૦. ૫, પહેલે જમાદી માસ, હિ. સ. ૧૧૭૨ ૩૧. મિઅ, નં. ૪, ૫, ૬૭૪; તાલેમહંમદખાન, “પાલણપુર રાજ્યને ઇતિહાસ”,
ભા. ૧, પૃ. ૨૦૭; Commissariat, op. cit, Vol. II, p. 548 ૩૨. ૯, બીજે જમાદી માસ, હિ. સ. ૧૧૭૨ ૩૩-૩૪. મિઅ, નં. ૪, પૃ. ૬૭૫ ૩૫. GBP, Vol. I, pt. I, p. 343; ગો. હા. દેસાઈ, ઉપર્યુક્ત, પૃ. ૧૯૯-૨૦૦,
વિગતો માટે જુઓ મિઅ, નં. ૪, પૃ. ૬૭૯-૮૩. ૩૬. ૪, શાબાન માસ, હિ. સ. ૧૧૭૨
