________________
૪૪૦]
મૈત્રક ટાલ અને અનુ-ચૈત્રક ટાઉ
પરિ
બચ્ચા હતા, એણે યુદ્ધમાં ઝંપલાવ્યું. બને તરફના યાહાએ શૌર્યભર્યાં દાવ અજમાવ્યા. જયશિખરીના ઘણા સુભટ યુદ્ધમાં ખપી ગયા, ત્યારે એણે ગર્ભવતી રૂપસુંદરીને નિર્ભય સ્થાનમાં લઈ જવા સૂરપાલને વીનવ્યા. જયંશખર એકલે હાથે વીરતાથી ઝઝૂમ્યા. આખરે એનું મસ્તક કપાઈ ગયું, એના લશ્કરે નાસભાગ કરી, ને ભુવડે પ ંચાસરને કબજો લીધા.
આ તરફ સૂરપાલ એની બહેનને નિર્ભય સ્થળમાં મૂકી પંચાસર આવ્યા, પણ જયશિખરીના મરણુના સમાચાર સાંભળી વીલે માએ પછે વળ્યા. બનને શોધી, પણ એ મળી નહિ. આમ ખેવડી નિરાશાથી એ ગિરનારના ઉપરકોટમાં જઈ અણપણે રહેવા લાગ્યા.
રૂપસુંદરીને એક ભીલડીએ પેાતાની ઝૂંપડીમાં આશરો આપ્યા તે સ છપર ના વૈશાખ સુદ ૧૫ ને દિવસે સૂર્યોદય વળાએ રૂપસુંદરીએ એક તેજરવી બાળક(વનરાજ)ને જન્મ આપ્યા (આ છાના વૃત્તાંત ‘પ્રબંધચિંતામણિ’ અનુસાર છે.) ૨૨
વીરર
ભિન્નમાલનિવાસી શ્રીમંત શેઠ શિવાગના પુત્ર વીરસૂરિ વિશે ‘પ્રભાવક ચરિત'માંથી આ પ્રકારે અનુશ્રુતિ જાણવા મળે છે :
ભિન્નમાલ નગરના નિવાસી કેટિધ્વજ શિવનાગ અને એમની પની પૂર્ણ લતાને વીર નામે પુત્ર હતા. ૐ અને યોગ્ય ઉમરે સાત કન્યાઓ સાથે પરણાવ્યા હતા. એ નાનપણુંથી જ ધર્માપરાયણ અને સ ંસાર તરફ ઉદાસીન ત્તિના હતા. સાચારના મંદિરની મહાવાર પ્રતિમા ઉપર અને ઊંડી શ્રદ્દાક્તિ હતી. પિતાના મરણ પછી પર્વના સામાં એ સાચાની યાત્રા અવશ્ય કરતે. માતાના મરણ પછી તે અનુ મન સસાથી વિમુખ બની જતાં પેાતાની રાતે પત્નીઓને એક કરોડની સંપત્તિ આપને બાકનું ધન માર્ગ વાપરી, પહિયાગી તરીકે ગૃહરથવેશે સાંચારમાં જઈ ભગવાનની આરાધના કરવા લાગ્યા.
સાયંકાળ સમયે એ ગામ બહાર કાર્યાગ માટે ગયા ત્યારે પરલોકનું સાધન કરવાની ભાવનાથી થુરાથી શત્રુંજય તાથે જવા વિહાર કરતા વિમલઋણ નામના સાધુ એને મળ્યા. એમણે કહ્યું : “તારી યોગ્યતા સમજી હું તને ‘અંગવિદ્યા' શીખવવા ઈન્ધું છું એ વિદ્યાથી તું પ્રભાવક બનીશ.' વાર્ એમને
