________________
૪૩૨ ]
મૈત્રક કાલ અને અનુ-ત્રિક કાલ
[ પરિ.
યશાયાગ્ય સ્થળાએ (કાસદ્રહમાં યુગાદિદેવ, હારીજમાં પાર્શ્વનાથ અને શત્રુ જયમાં વલભીનાથ) પહેાંચતી થઈ ગઈ.૭
વલભીમાં બિરાજમાન વર્ધમાનસૂરિ બહિર્ભૂમિ ગયા ત્યારે એમણે એક સ્ત્રીને રડતી નિહાળી પૂછ્યું : સુંદરી ! તું કોણ છે? હે દેવીસમાન ! તું કેમ રડે છે ?' ત્યારે દેવીએ કહ્યું કે ‘ હું ભગવાન ! હું વલભીના વિનાશ જોઈ રહી છું. અહીં તમારા સાધુઓને મળેલુ પાણી પણ લેાહીરૂપે થઇ જશે, એટલે જ્યાં લેહી પાધુ પાણી થઈ જાય ત્યાં તમારા મુનિને સ્થિર થવા જણાવેા.’
મુનિએ વલ્લભીમાંથી ચાલ્યા ગયા અને મેઢેરામાં સ્થિર થયા.
પ્લેનું લશ્કર આવી પહોંચ્યું. કામૂએ શિલાદિત્યના મુખ્ય માણસને ફેાડી નાખ્યા. ચારે દિશામાં રસી ગાંને એવા ભયંકર અવાજ થવા લાગ્યું કે શિલાદિત્યના દિવ્ય ઘેાડા ગગનમાગે ઊડીને ચાલ્યા ગયેા.
Àછે.એ શિલાદિત્યને મારી નાખ્યા અને વલભીને લૂંટી લઈ ખેદાનમેદાન . કરી નાખી મ્લેચ્છ રાજા ચાર્લ્સેા ગયા.૮
e
વિક્રમનાં ૩૭૫ વર્ષ વ્યતીત થતાં વલભીપુરના ભંગ–નારા થયા. વલભીભ’ગ વિશે ખીજી અનુશ્રુતિએ પણ પ્રચલિત છે :
વલભીના એક દરિદ્ર બ્રાહ્મણને ત્યાં ગેાધૃતની જગ્યાએ ખરસૂત્રને। હ।મ અપાતાં નગરમાં યવન વ્યતરા પેસી ગયા તે પરિણામે યવન સેના વલભીમાં ઘૂસી શકી.૧૦
ડીમલ નામના એક તપસ્વી સાધુ પેાતાના શિષ્ય સાથે વલભી આવ્યા. એણે નજીકના ચમારડી ગામ પાસેના ઈશાવલ ડુંગરની તળેટીમાં નિવાસ કર્યાં. શિષ્ય નગરમાં ભિક્ષા લેવા ગયા. એને ભિક્ષા મળી નહિ. છેવટે શિષ્યે જંગલનાં લાકડાં કાપી ભારી બનાવી વેચી અને બદલામાં આટા લીધા. એક કુંભારણે એના રોટલા ઘડી આપ્યા. આ રીતે કેટલાય દિવસ વીતી ગયા. શિષ્યને ભારી ઊંચકતાં ઊ ંચકતાં માથે તાલ પડતી જોઈ ગુરુએ શિષ્યને કારણ પૂછ્યું. શિષ્યે અધી હકીકત જણાવી.
હવે ગુરુ પેાતે ભિક્ષા માગવા ગયા, પણ ભિા મળી નહિ. છેવટે કુંભારણું ભિક્ષા આપી. ગુરુને વલભી અને એના લેાકેા ઉપર ગુસ્સે ચળ્યો.
