Page Text
________________
ઉપોદઘાત
૩૯
વૈથિનિ મિસ્થ વધવાસ્તથી ! | કશ્યપના નામે વ્યવહાર કરવાનું શક્ય એવા તે તૃતીશે માલ જુવાન્નિતે | બંને-મારીચ કશ્યપ તથા મારીયિ કશ્યપ જે મળી
માતાના ઉદરમાં રહેલા ગર્ભની બધી ઈદ્રિયો | શકે છે, તે આ કાશ્યપ સંહિતામાં “શિષ્યપક્રમણીય તથા આખાયે શરીરના બધા અવયવો ત્રીજા
નામના અધ્યાયમાં ઇંદ્રની પાસેથી જેઓએ વિદ્યા મહિને અનુક્રમે એક વખત બની જાય છે, એમ
મેળવી છે, તેવા કશ્યપ, અત્રિ આદિએ પુત્ર તથા આચાર્ય મારીચ કાશ્યપ સર્વ અંગોની એકી
શિષ્યની પરંપરા દ્વારા આ આયુર્વેદવિદ્યાને પ્રચાર વખતે ઉત્પત્તિરૂપ “સર્વાગનિવૃતિ'વાદને સિદ્ધાંતરૂપે
કહેલો હોવાથી બૌધાયન આદિએ કહેલ મરચિના સ્વીકારે છે અને તેને જ સંવાદરૂપે જણાવી આત્રેયે | પુત્ર મૂળ કશ્યપ જ આ કાશ્યપ સંહિતાને કર્તાકશ્યપને મારીચિ તરીકે દર્શાવીને પૂર્વના આચાર્યોની
આચાર્ય હોય તે પણ સંભવે છે. એકતાના અનુસંધાનરૂપે આત્રેય પુનર્વસુએ સત્યયુગ અને ત્રેતાયુગની વચ્ચેના કાળમાં પણ વૈદ્યર્વદ્યાચાર્ય અને રાજર્ષિ વાવિદના | ઘણા રોગોની ઉત્પત્તિ થઈ હતી, તેથી લેને એ સહભ વી અથવા સમકાલીન પૂર્વાચાર્ય મારીય | રોગ સંબંધી જે પીડા થતી હતી, તેને શમાવવા કાશ્યપને જ આ કાશ્યપ સંહિતાના ઉપદેષ્ટા તરીકે| માટે આચાર્ય કશ્યપે આ “કાશ્યપસંહિતા” રચી દર્શાવ્યા છે, તેથી એ મારીચ કશ્યપ જ કાશ્યપ- | હતી. કલિયુગની પ્રાપ્તિ થતાં સંક્ષેપ સ્વરૂપે વૃદ્ધસંહિતાના રચયિતા છે, એમ દૃઢ થાય છે. વળી | જીવકનું જે આયુર્વેદ તંત્ર મળતું હતું, તે પણ આ કાશ્યપસહિતામાં બૌધાયન આદિના લેખમાં | વિલુપ્ત થયું હતું. પછી વાસ્ય આચાર્ય તે જ પણ એ કશ્યપને જ “મારીય' તરીકેનો વ્યવહાર | તંત્રને (ક્યાંયથી) મેળવી સંસ્કારયુક્ત કર્યું હતું, કરેલ છે; તેમ જ વ્યાકરણ દૃષ્ટિએ પણ “માજિ' | એમ “સહિતાકલ્પનામના અધ્યાયમાં મળતા શબ્દથી અપત્ય અર્થ માં “પ્રત્યય લાગવાથી | લેખ ઉપરથી અને આત્રેયના લેખ ઉપરથી (કરીનેઃ અત્યં પુમાન માર:) એ મારીચ શબ્દસિદ્ધ જણાય છે કે, મારી ચિ કશ્યપ, કીકાયન આદિના થાય છે, જે કે આત્રેય સંહિતા ચરકમાં તો ધોળો | સમકાલીન થયેલા હોવા જોઈએ. તે ઉપરથી મારનવારથી–ધોમ મારીચિ અને કાશ્યપ” એમ | એ કશ્યપની પરંપરામાં આવેલ અને માસ્ય જણાવીને તેમ જ “ભારવિવાર’ મારીચિ બોલ્યા અને જણાવેલ બીજા મારીચ કાશ્યપ આ કાશ્યપ“મારીઃ ૪થવ:' મારીચિ કશ્યપ એમ કહીને | સંહિતાના કર્તા–આચાર્ય હોવા જોઈએ, એવો ઈકારાત ‘મારો' શબ્દને પાઠ પણ જોવામાં | ૫ણું સંભવ છે. એમ તે ઉપરથી એ મારી આવે છે. તે “ક ” શબ્દનો પાણિનીય ! કશ્યપને સંભવ હોવાથી તે બંનેમાંથી અમુક જ વ્યાકરણના “વહારિ' ગણુમાં પણ પાઠ મળતો | કશ્યપે આ કાશ્યપ સંહિતા રચી છે, એમ નકકી હોવાથી તેને “દુઝ' પ્રત્યય લાગતાં બન્ને મર્જ કરવું મુશ્કેલ બને છે અથવા માસ્ય આદિએ નારિ' મારીચ એવો ઈંકારાંત શબ્દ સિદ્ધ થાય | જણાવેલા બીજ મારીચ કશ્યપ જ કાશ્યપ સંહિતાના છે, અને તે પણ વાવિક રાજર્ષિના સહભાવી | કર્તા–આચાર્ય હોય; પરંતુ એ મારીચ કશ્યપને મારીચ' શબ્દના જ પર્યાય તરીકે આવી મળે, મૂળ કશ્યપની પરંપરામાં કહેલા હોય એમ તે છે. વળી અકારાંત મારીચ શબ્દને પાણિનીય વ્યાક- | નક્કી કરી શકાતું જ નથી; તોપણ અવાંતરગોત્રમાં કરણના “મત ” સૂત્રથી “” પ્રત્યય લાગવાથી મંત્રદ્રષ્ટાઓને જ પ્રવર્તક તરીકે સ્વીકાર થતો ઇકારાંત “માર' શબ્દની સિદ્ધિ કરવામાં આવે તેવાથી તે બીજા મારીચ કશ્યપની પણ પ્રાચીનતા તોયે માત્ર એક જ પુરુષના અંતરને સ્વીકારી સાબિત થાય જ છે. મારીચ તથા મારીચિ એ બેયની સાથે પણ વાર્યો
સંહિતાકલ્પ નામના અધ્યાયમાં આવો ઉલ્લેખ વિદ રાજર્ષિનું સાહચર્ય સંભવે છે.
મળે છે કે કલિયુગમાં વૃદ્ધજીવકનું તંત્ર જ્યારે લુપ્ત થયું ને એમ હોય તે પહેલાં જણાવ્યા પ્રમાણે મારીચ હતું, ત્યારે વાસ્ય આચાર્યે એક પક્ષ પાસેથી તે
| SR No. | 032596 |
| Book Title | Kashyapsamhita Athva Vruddhajivakiya Tantra |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Marich Kashyap Maharshi, Girijashankar Mayashankar Shastri |
| Publisher | Sasthu Sahitya Vardhak Karyalay |
| Publication Year | 1970 |
| Total Pages | 1034 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Interfaith |
| File Size | 36 MB |