Kashyapsamhita Athva Vruddhajivakiya Tantra

SR No.: 032596
Original Sutra Author: N/A
Author: Marich Kashyap Maharshi, Girijashankar Mayashankar Shastri
Publisher: Sasthu Sahitya Vardhak Karyalay
Publication Year: 1970
Total Pages: 1034
Language: Gujarati
Classification: Interfaith
File Size: 36 MB

Page 705

કાશ્યપ સંહિતા-સિદ્ધિસ્થાન કર્યા છે, એમ સાત પશુઓની ઉત્પત્તિ કહી છે; નીરસ ચૂર્ણ જ કાયમ ખાય છે, તેથી આ પરંતુ તે સાતની સંખ્યાને બદલે પાંચની સંખ્યા | પ્રજાઓ હમેશાં ભૂખી થયા કરે છે. ૪ પણ મળે છે; જેમ કે અથર્વવેદમાં આવું વર્ણન
પ્રજાપતિની કથા ચાલુ भने छ -पशुपते नमस्ते । तवेमे पञ्च पशवो विभक्ता प्रजापतिासां सारमघसत्, स प्रजापतिगावो अश्वाः पुरुषा अजावयः ॥ ५शुपति-श४२ ! | स्तृप्तस्तां क्षुधं काले न्यदधात् । ततः स काल: तमने नमः४१२ ; या पांय तमा। पशु क्षुधितो देवाश्चासुराँश्च प्राभक्षयत ॥५॥ વિભાગ પામ્યાં છે; જેમ કે ગાય-બળદે, ઘેડા, | પ્રજાપતિએ તે ઓષધીઓને સાર પુરુષો તથા બકરાં અને ઘેટાં-એ પાંચ તમારાં | ખાધો હતો અને પછી તેમણે તૃપ્ત થઈને પશુઓ છે” વળી અહીં જે ઓષધિઓ કહી છે, | તે ક્ષધાને કાળ વિષે જ મૂકી દીધી હતી; તેમાં આ અભિપ્રાય દર્શાવ્યો છે કે-ઘઉં, ચોખા, | પછી તે કાળે સુધાથી યુક્ત થઈ દેવાને જવ, તલ તથા મગ વગેરે જે અનાજ પાકે છે, | તથા અસુરોને ખાવા માંડ્યા હતા. ૫ ते सा थया सुधारतांछन 'ओषध्यः
દે તથા અસુરે પ્રજાપતિના શરણે ગયા फलपाकान्ताः' || ५१५सुधा नेट तेने
ते देवाश्चासुराश्च कालेन भक्ष्यमाणाः ઔષધિરૂપે જણાવેલ છે; સુશ્રુતે પણ સૂત્રસ્થાનના | -
| प्रजापतिमेव शरणमीयुः । स एभ्योऽमृतमाच१ वा अध्यायमां भाम थुछ-फलपाकनिष्ठा
ख्यौ, तेऽमृतं ममन्थुस्तदभवदिति । को न्विदओषधयः-जो ५४ त्यां सुधा नय। ते
मने भक्षयिष्यतीति । तं देवा एवाभक्षयन्त । ઘઉં, જવ વગેરેના છોડવાઓને “ઓષધિ' |
ततो देवा अजराश्चामराश्चाभवन् । ते देवा अमृ. કહેવામાં આવે છે. બા જ પ્રકારે મનુસ્મૃતિમાં
तेन क्षुधं कालं चानुदन्त । स कालः प्रतिनुन्न ५५ माम वायु छ -ओषध्यः फलपाकान्ताः
इमानि भूतानि तस्मादादत्ते, ततो देवानसुरा बहुपुष्पफलोपगाः'- पायां सुधारमा ट
अभ्यषजन्त; तेऽन्योऽन्यं युयुधिरे । अथो दीर्घછે અને જેમાં પુષ્પોની તથા ફળોની ઉત્પત્તિ
जिह्वी नामाऽसुरकन्या सा देवसेनामक्षिणोत् । ते धए थाय छे, ते 'ओपथी।' हेवाय छे. 3
देवाः स्कन्दमब्रुवन्-दीर्घजिह्वी नो बलं क्षिणोति, પ્રજાપતિની કાયમી તૃપ્તિ
तां शाधीति । सोऽब्रवीत्-वरं वृणुतेति, ते देवा स प्रजापतिरग्रीयमेव रसमासां यस्माद- ॐ मित्यचः। सोऽब्रवीत्-वसुप्वेको रुद्रप्वेक ग्रहीत् , तस्मात् स तृप्त एव स्यात् । ऋजीर्ष
आदित्येष्वेकोऽहं स्यामिति । ते देवा ॐ मित्यूचुः; प्राणिन ओषधीनां रसमश्नन्ति । तस्मादहरहः स तथाऽभवत्। सोमोधरोऽग्निर्मातरिश्वा प्रभासः क्षुध्यन्ति प्रजाः॥४॥
प्रत्यूषश्चैते पुरा सप्त वसव आसन् , तेषामष्टमो તે પ્રજાપતિએ ઓષધીઓના મુખ્ય |
| ध्रुवो नामाभवत्, ध्रुवो भवत्येषु लोकेषु य एवं રસને ગ્રહણ કર્યો હતો, તેથી એ પ્રજાપતિ
वेद । अज एकपादहिर्बध्नो हरो वैश्वानरो बहुતૃપ્ત જ રહ્યા કરે છે, પરંતુ બીજા બધાં
रूपस्त्रयम्बको विश्वरूपः स्थाणुः शिवो रुद्र इत्येते પ્રાણીઓ તે ઓષધીઓ ઋજીષ ભાગ
पुरा दश रुद्रा आसन् , तेषां गुह एकादशोऽ* मा *9' श०६ मा ५९५ भवच्छङ्करो नाम; सम एषु लोकेष्वस्य भवति वस्तुमाथा सार सास सीधा पछी ॥४॥ २ (य एवं वेद)। इन्द्रो भगः पूषाऽर्यमा मित्रानीरस यू नीरस लाए थे। थाय छे; मा | वरुणौ धाता विवस्वानंशोभास्करस्त्वष्टा विष्णुसधे ३६५' नामना अयमा ५, माम रिति द्वादश पुरा आदित्या आसन् । तेषां 3, 'ऋजीषं नीरसं सोमलताचूर्णम् '-नीरस सेामवलीन | त्रयोदशो गुहोऽभवदहस्पतिर्नाम, तस्यैष त्रयोयू '*५' वाय छे. मामां सोम५६ | दशो मासोऽधिकस्तस्मात्तत्र तपति मुच्यते सर्वेSAR ४ ७४/ नीरस भागते सूयवे छ.। भ्योऽतिभ्यो य एवं वेद । तस्मात् सर्वेषु लोकेषु