________________
336]
શીવ્રત લેઈ અતિ રંગે, વલી દીક્ષામાંહે ઉલસે; અનશન કરી છેવટમાં, દેવલોક પંચમ વિસે.
દેવલોકથી નીકળી તિનો જીવ, ઇન્દ્રભૂતિ નામે ઉલસે; અગ્નિભૂતિ વાયુભૂતિ બીજી તિનો વી૨ જિન પાસે વિસે.
(દુા)
અંતિમ ભવ ગૌતમ તણો, કહેશું અતિ આનંદ, ઉત્તમના ગુણ ગાવતા, પામશું પરમાનંદ.
મગધ દેશ ગુબ્બર નગર, વસુભૂતિ નામે તાત; ઇન્દ્રભૂતિ ગૌતમ તણી પૃથ્વી નામે માત. અગ્નિભૂતિ વાયુભૂતિ અનુજ હુતા દોય; ભણે ભણાવે વેદ ને, યજ્ઞ કરાવે સોય. વર્ધમાન કેવલ લીએ, તેહ સમયની વાત; પંચશત શિષ્ય દરેકને વિચરંતા સુખ શાત. સોમિલ દ્વિજના યજ્ઞમાં, મૂર્ધન્યપણે હોય; મંડપ મૂકી દોડતા, દેવો ગગનમાં જોય.
ઢાળ-૫
(રાગ : અનંત વીર જ અરિહંત સુણો)
જીવ સંશય પણ સર્વશ બિરૂદ ધારતો; ઇન્દ્રભૂતિ આમર્ષે પૂછે લોક વારતો; સર્વજ્ઞ નામે છે વીર લોક સંશય ઠારતો, જેહને દુઃખે સુણે હુએ ભવ પારતો. ઇન્દ્રભૂતિ મનમાંહે ક્રોધ અધિક કરે, હું જીવતો છતે કોણ સર્વજ્ઞ બિરૂદ ધરે; નિરુત્તર કરું વાદ કરી તેહને ખરે, ઈમ અભિમાને આવતા સમવસરણ પરે. વીરમુખ દેખી સ્નેહ પુરાણો ઊછળે, સર્વજ્ઞ માનું સાચો જો સંશય મુજ ટળે; જીવ સંશય રહ્યો તુજ વેદ અર્થ નિવ મળે, સમજે વેદ અરથ કે વીર ચરણ મળે.
ઇન્દ્રભૂતિ દીક્ષા સુણી અનુજ તસ આવતા, તિમહીજ આઠ બીજા વિપ્ર તિહાં લાવતા; સતિ સરાય છંડી ચારિત્રમાં મન ભાવતા, ચુમાલીસસો બ્રાહ્મણ સાથે ફાવતા.
[ મહામણિ ચિંતામણિ
૭.
૮.
૧.
૨.
૩.
૪.
૫.
૧.
૨.
૩.
૪.
