Prachin Bharat Varsh Part 05

SR No.: 032487
Original Sutra Author: N/A
Author: Tribhuvandas Laherchand Shah
Publisher: Shashikant and Co
Publication Year: 1941
Total Pages: 448
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati
File Size: 15 MB

Page 378

ભારતવર્ષ ] ઉઠેલ ચર્ચાના અને પ્રશ્નાના ખુલાસાએ
[ ૩૫૧ Rajuvul the Mahaksatrap of Mathura= બૌદ્ધ અને જૈનધર્મનાં ચિહન વિશેની બરાબર માહિતી એ તો દેખીતું જ છે કે, નહપાણ તે મથુરાના ન હોવાને લીધે, જૈનને બાદ્ધ તરીકે જાહેર કરી દીધા છે મહાક્ષત્રપ રાજવલન સહમયી હતો.” એટલે તેમ અત્ર પણ બન્યું હોવું જોઇએ અથવા તે લિપિ ઉકેઆંકની ગણત્રીએ પણ તેને પત્તો લાગતું નથી. જેથી લમાં (deciphering) કે તેને અર્થ કરવામાં (Interહકીકતના અભાવે તે ઉપર વિશેષ વિચાર કરવો preting) ગલતી થયેલી હોવી જોઈએ. બાકી નિરર્થક છે. આ પ્રમાણે તેમના સમય વિશેની વિચા- અમને પૂરી ખાત્રી છે કે, મથુરા સિંહસ્તંભ તે જનરણા થઈ. હવે તેઓ શક પ્રજાના જ છે કે કેમ તે ધર્મની જ કૃતિરૂપ છે. વિશેષમાં જણાવવાનું કે, મથુરા પ્રશ્ન પણ વિચારી લઈએ.
મ્યુઝીઅમને ક્યુરેટર રાયબહાદુર રાધાકૃષ્ણજી જેમ મથુરા લાયન કેપીટલ પીલર આ ખરેષ્ઠી કહે છે કે સિંહધ્વજ પુસ્તિકા પૃ. ૪, ટીકા) “મુઝે લિપિથી ભરપૂર છે એટલે રાજીવુલ તથા તેની પટરાણી શુદ્ધ હૃદયસે કહના પડતા હૈ કિ યહ મથુરા જેકે ક્ષહરાટ પ્રજાના થયા. તેમ જ રાજુલુલના સિક્કા ઉપર લિયે પ્રથમ નંબર, બોદ્ધોકે લિયે દુસરે નંબર ઔર પણ ખરેછી લખાણ છે. ભૂમક ક્ષહરાટ છે (પુસ્તિકા વૈષ્ણવે કે લિયે તિરે નંબર હૈ ! નિદાન યહાંકે પૃ. ૨૯ રાયચૌધરી વિગેરે ઇતિહાસકારોએ ક્ષહરાટ કંકાલી ટીલે સે પ્રાચીન શિલાલેખ ઔર મૂર્તિમાં વંશને ભૂમક અને રાષ્ટનના પિતામહ ઝામેતિક બન્ને વગેરહ જો કુછ વસ્તુઓં નિકલી હૈં, ઉનમેં સબસે ભિન્ન માન્યા છે;) વળી ભૂમકના સિક્કા ઉપર પણ અધિક પાચીન વસ્તુ જેનાંકી મિલી હૈ, તત્પશ્ચાત
ખરેષ્ઠી લિપિના જ અક્ષરે છે. અને નહપાણે તે બૈઠોકી. ઔર સબસે પિછલે સમયકી વૈષ્ણાંકી”પિતાના સિક્કામાં જ (પુ. ૨, સિક્કા નં. ૩૭) ક્ષહરાટ તેવીજ વસ્તુસ્થિતિ છે. સર્વથી પ્રાચીન વસ્તુઓ ઉપર નહપાણ” શબ્દ લખ્યા છે તેમ ડો. રેસન પિતે જ જૈનધર્મને જ હક છે. એટલું તે સુવિદિત છે કે કહે છે કે (કે. . રે. પ્ર. પૃ. ૩૭ પરિ.૮૭) It શ્રાદ્ધધર્મની જાહોજલાલી ભારતમાં ઈ. સ. ની ત્રણ (Ksaharat ) is a family name to which ચાર સદી બાદ કે તેથી પણ મેડી થઈ હતી, જ્યારે both Bhumak and Nahapan belonged આપણે જે સમયની અત્યારે વિચારણું કરી રહ્યા =ક્ષહરાટ કટુંબના જ, ભૂમક અને નહપાણુ બને, છીએ તે તે ઈ. સ. પૂ. ના સમયની છે એટલે (નબીરાઓ) હતા. આ પ્રમાણે વિધવિધ પુરાવાથી શ્રીયુત રાધાકૃષ્ણજીના મતથી પણ નિસંદેહ કહી શકાય સાબિત થઈ શકે છે કે, ભૂમક, નહપાણ, રાજુપુલ તેમ છે કે, પ્રાચીન સમયે મથુરા જૈનધર્માનુયાયીનું જ ઇ. સર્વે ક્ષહરાટ પ્રજાના સરદારો હતા. વળી આ કેન્દ્રસ્થાન હતું; તેથી જ મથુરા એન્ડ ઈટસ એન્ટીપ્રજા પિતે જૈનધર્મ પાળતી હતી તેમાં તેમના સિક્કા કવીઝના આખાયે પુસ્તકમાં, જ્યાંને ત્યાં તે જ ખ્યાલ ચિન્હોથી (જુઓ પુ. ૨માં સિક્કા વર્ણન) તથા આપણને આવ્યા કરે છે. આ સર્વ હકીકતથી સ્પષ્ટ નહપાના શિલાલેખોથી (જુઓ છઠ્ઠા પરિચ્છેદે, થઈ જાય છે કે પ્રાચીન સમયનાં મથુરાનાં સર્વ નહપણુ-રૂષભદત્તના લેખે) સાબિત થાય છે. આ સ્મારકે જૈનધર્મનાં જ છે. તેને શ્રાદ્ધ કે વૈદિકધર્મ સાથે આખાયે વિષય પુ. ૩, પૃ. ૨૪૩-૬ વિસ્તારપૂર્વક ચર્ચા સંબંધ નથી. જે કાંઈ અન્યથા લાગતું હોય તે ફરીને કરીને અમે પુરવાર પણ કરી આપે છે. હવે જ્યારે શેધી જવાની જરૂરિયાત છે. અનેકવિધ પ્રમાણથી સાબિત થઈ શકે છે કે, આખી પ્રશ્ન (૧૮):-સરસ્વતીદેવીનું મહેણું–એક ભાઈના ક્ષહરાટ પ્રજા જ જૈનધર્માનુયાયી હતી ત્યારે, તેના નામે તેમણે પ્રશ્ન ઉઠાવ્યો છે કે, “મૂળમાં તે સરસ્વતી સરદાર રાજુવુલની પટરાણીએ પ્રતિષ્ઠિત કરેલ મથુરા દેવીનું ધડજ છે તે કપિત મસ્તક અને જમણ સિંહસ્તંભ બૌદ્ધધર્મનું સ્મારક કેમ હોઈ શકે ? એક જ હાથમાં માળા શી રીતે આવી.” આ શંકામાં બે ઉત્તર આપી શકાય તેમ છે કે, જેમ અત્યારસુધી મુદા સમાયેલા છે; એક ધડનો અને બીજે જમણા