Page Text
________________
૨૨૦ ]
દક્ષિણાપથપતિ અને દક્ષિણાપથેશ્વરને ભેદ
[ એકાદશમ ખંડ
માન્યતા તરફ વધારે પસંદગી ઉતરતી ગણાય. છતાં અને ગૌતમીપુત્ર યજ્ઞશ્રી શાતકરણિ તે બન્ને જુદી જ વ્યસમયની ચોખવટ તો તેમાંથી પણ તારવી શકાતી ક્તિઓ છે; એટલું જ નહીં પણ તે બંને વચ્ચેનું અંતર નથી જ. પરંતુ હવે આપણને જ્યારે બંનેના સમયની પૂરે- લગભગ ચાર સદી જેટલું પડી ગયું છે. એટલે તેઓ પૂરી અને નિશ્ચયપણે જાણ થઈ ગઈ છે, ત્યારે કહી બહુ નજીકના પણ ન ગણી શકાય છે, જેથી અશોક શકીએ છીએ કે નહપાનું શાસન ઈ. સ. પૂ. ૧૧૪ અને પ્રિયદર્શિનના કિસ્સામાં જેમ બન્યું છે તેમ તેમને થી ૭૪=૪૦ વર્ષનું હતું અને તેમાં પણ તેને સિક્કો અરસપરસ એકબીજાના સ્થાને ભૂલથી ગોઠવાવી આ પ્રદેશમાં જે મોડામાં મોડો ચલણમાં મૂકાયો હેય દેવામાં આવે.
પણ તેની સમય ઈ. સ. પૂ. ૭૪ને કહેવા પડે; જ્યારે એક બીજી વસ્તુસ્થિતિ વિચારતી રહે છે. ઉપગૌતમીપુત્રે આ પ્રાંત ઉપર ઈ. સ. પૂ. ૫૭ પહેલાં જીત માં તે યજ્ઞશ્રી ગૌતમીપુત્રની વિચારણું શિલાલેખને મેળવી હતી. એટલે જે વહેલામાં વહેલે પિતાને ચહેરો આધારે જ આપણે કરી છે. પરંતુ પુ. ૨ માં સિક્કાપડાવ્યો હોય તે પણ તેની સાલ ઈ. સ. પૂ. ૫૭ની ચિત્ર નં. ૬૪-૬૫ના અધિકારે આપેલ વર્ણનથી એમ હોઈ શકે. જેથી આવી બેવડી છાપવાળા સિક્કા- સમજાય છે કે નં. ૬ વાળ ધપતિ પણ યજ્ઞશ્રીના
ને આંતર એાછામાં ઓછા ૭૪-૫૭=૧૭ વર્ષને નામે ઓળખાતો હતો. જો કે તેના નામને કઈ અને વધારેમાં વધારે ૧૧૪ (નહપાણના રાજ્યાભિ- શિલાલેખ મળી આવતું નથી એટલે તે પ્રમાણમાં કથી)-૪૭ (ગૌતમીપુત્રના મરણ સુધીના)=૬૭ વર્ષને તે અચોક્કસ કહી શકાય. છતાં યે સિક્કામાં જ્યારે કહી શકાય. આ બન્ને રાજવીના સિક્કાના સમય સ્પષ્ટપણે નામ લખાયું છે અને અન્ય પ્રાસંગિક પરત્વેની વિચારણાને પ્રસંગે ઉપસ્થિત થતાં, એક આડ- હકીકતને લીધે તેને નં. ૬ વાળો ઠરાવ પડે છે ત્યારે, પ્રશ્ન રૂપે ઉપરની ચર્ચા કરી નાંખી છે. પરંતુ ખરે તે કબુલ રાખી તેના સમય વિશે વિચાર કરી લે મન તે ગૌતમીપુત્ર શાતકરણીના સમયને લગતા જ રહે છે. તેનો સમય ઈ. સ. પૂ. ૨૯૯-૨૮૧=૧૮ વર્ષને હતો અને રાજ્યકાળ આપણે (દ્વિતીય પરિચ્છેદે એટલે નં. ૨ પછી એક સદી પછીને ગણશે અને જાઓ) ઈ. સ. પૂ. ૭૨થી ૪૦=૨૫ વર્ષને ઠરાવ્યો છે. તે હિસાબે બે વચ્ચેનું અંતર ચાર સદીને બદલે ત્રણ
હવે ગૌતમીપુત્ર યજ્ઞશ્રીને સમય વિચારીએ. જે સદીનું લેખાશે. પરંતુ તેથી કરીને જે સાર ઉપરમાં નામાવળી પરિચ્છેદ બીજામાં ઉભી કરી બતાવી છે આપણે દેરી કાઢે છે તેમાં કાંઈ જૂનાધિક થતું તે ઉપરથી નં. ૨ અને નં. ૨૬ વાળાઓ આ નામે નથી જ. ઓળખાવવાનો હક્ક ધરાવતા કહી શકાય. પરંતુ ગતમોત્રી રાણી બળશ્રીએ પોતાના પુત્ર નં. ગૌતમીપુત્ર શાતકરણિ નં. ૧૭ વાળાની સરખામણીમાં ૧૭વાળા શાતકરણિની અને પત્ર નં. ૧૮વાળા વાસિ૪જે યજ્ઞશ્રીની વિચારણા કરવાની હેય, તે તે તેના
પુત્ર પુલુમાવી શીતકરણની પ્રવે થયેલાની જ હોય, એટલે નં. ૨૬ ને આપણે દક્ષિણાપથપતિ અને ઓળખ આપતા જે અનેક બાદ કરવો પડશે. પછી તે માત્ર નં. ૨ વાળો જ દક્ષિણાપથેશ્વરને શિલાલેખે આપણને સ્મૃતિના રહ્યો અને તેનો સમય ઈ. સ. પૂ. ૪૧૪-૩૮૧ નો ભેદ વારસા તરીકે આપ્યા છે તેમાં છે. એટલે આ બન્ને ગૌતમીપુત્ર (નં. ૨ અને ૧૭
નં. ૭ નાસિકનો વધારે ઉપયોગી વાળા)ની વચ્ચેનું અંતર લગભગ ચાર સદી જેટલું હોવાથી તેમાં આપેલ વૃત્તાંતની મદદ લઈને આ પડી ગયાનું કહી શકાશે.
પારિગ્રાફમાં વિવેચન કરવા માંગીએ છીએ. નં. ૭માં આ ઉપરથી સિદ્ધ થઈ ગયું કે શિલાલેખ નં. પિતાના પુત્રને દક્ષિણાપથપતિ અને નં. ૧૩માં ૫, ૬, અને ૭ માં નિર્દિષ્ટ થયેલ અને રાણી બળથીના પિતાના પાત્રને દક્ષિણાપથેશ્વર કહીને સંબોધ્યા છે. પુત્ર તરીકે પ્રખ્યાતિ પામેલ ગૌતમીપુત્ર શાતકરણિ, બન્ને લેખે પ્રત્યેકને રાજ્ય ૧૮મા વર્ષે કોતરાવેલા
| SR No. | 032487 |
| Book Title | Prachin Bharat Varsh Part 05 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Tribhuvandas Laherchand Shah |
| Publisher | Shashikant and Co |
| Publication Year | 1941 |
| Total Pages | 448 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Book_Gujarati |
| File Size | 15 MB |