________________
મન તો અત્યારે એ જ સાધ્ય, લક્ષ્ય, સાધના અને ધ્યેય છે. આપ આજ્ઞા આપો એટલી જ વા૨ છે.’’ પૂ. શ્રીનો જ્ઞાન પ્રાપ્તિ માટેનો અજોડ ઉત્સાહ અને અપાર ઉમંગ વ્યક્ત થાય છે.
૨૮ વર્ષની વયના મુનિશ્રી માણેકચંદજી, ૨૪ વર્ષની વયના પોતાના નાના ગુરુભાઈને સાથે લઈ જ્ઞાનપ્રાપ્તિ માટે મારવાડ ગયા. મરૂભૂમિ પર પગ મૂકતા, અપાર આનંદ થયો. આરંભમાં પૂ. ગુરુદેવ શ્રી રેખરાજજી મ.સાહેબ પાસેથી અને પછી પૂ. ફકીરચંદ ગુરુદેવ પાસેથી જ્ઞાન મેળવવા અનોખો પુરુષાર્થ આરંભી, ગુરુદેવોનો સ્નેહ, આશીષ મેળવ્યા.
પૂ. ફકીરચંદ મ. સાહેબ કહેતા, “માણેકચંદ, તારા જેવા સુપાત્ર, જ્ઞાનપિપાસુ શિષ્યને પામી હું કૃતકૃત્ય થયો છું. તારી સેવા અને પ્રતિભા આશ્ચર્ય પમાડે તેવા છે. તારા જેવા શિષ્યને પામી તારા ગુરુ તો સદ્ભાગ્યશીલ બન્યા છે. પરંતુ હું પણ મારા ભાગ્યને પ્રશંસુ છું. વીતરાગવાણીના રહસ્યો સ્યાદવાદ શૈલીથી તું બરાબર સમજી પચાવજે અને વિસ્તારજે. મારા નાના શિષ્યોને તું ભણાવજે અને મારી હયાતી સુધી મારી પાસે જ રહી મારા હૃદયને સંપૂર્ણ સંતોષ આપજે.''
જ્ઞાનદાતા ગુરુદેવના આ વચનો પૂ. માણેકચંદજી માટેના આપણા સૌના પૂજ્યભાવને અનેકગણો વધારી દે છે અને ગુરુદેવની જ્ઞાનપ્રીતિ-ગુરુભક્તિ પ્રત્યે શતશત વંદન.
મરૂભૂમિ મારવાડને છોડીને, દીક્ષાદાતા ગુરુદેવ શ્રી દેવજીસ્વામીની નાદુરુસ્ત તબિયતના સમાચાર મળતા પૂ. શ્રી માણેકચંદ મ. સાહેબને સૌરાષ્ટ્રમાં આવવું અનિવાર્ય થઈ પડે છે. જ્ઞાનદાતા ગુરુદેવ પૂ. ફકરચંદજી મ.સા. ખૂબ દુઃખ સાથે રજા આપે છે અને જ્ઞાનનાં સાધનો આગમ ગ્રંથ તથા અન્ય હસ્તલિખિત ગ્રંથો સાથે લઈ જવા માટે કહે છે. પ્રત્યુત્તરરૂપે પૂ. માણેકચંદજી કહે છે. “ગુરુદેવ! આપે મને અક્ષયનિધિ સોંપ્યો છે. પુસ્તકો, ગ્રંથો અને હસ્તલિખિત આગમો તો સાધન માત્ર છે. મૂળભૂત સંપત્તિ તો જ્ઞાન છે. અને તે મારી પાસે આપની કૃપાથી સુરક્ષિત છે. હવે મને આગમો
અમૃત ધારા
૯૭