________________
दृष्टांत : १३७-१४०
५५
१३७. नफौ भाव प्रमाण
फेर स्वामीजी दृष्टांत दीयो । किणहि दातार साधू नै घृत बहिरायो । साधू हराइ राखी । तिण घृत सूं अनेक कीड्यां मूई तो पाप साधू नै लागी पिण दातार नै न लागौ । अने साधू ते घृत हरष सहित तपसी नै दीधो पोते न खाधी तिणरे तीर्थङ्कर गोत्र बंध्यौ ते नफो साधू रै थयो । आप आपरा भाव प्रमाण नहुवै ।
१३८. बैरी नै पोखे, ते पिण बैरी
कहि पूछ्यौ - असंजती जीव नै पोख्यां पाप कहौ छौ ते किण न्याय ? जद स्वामीजी बोल्या - किणहि ₹ रुपीयां री नोळी कड़ियां बंधी देखने चौर लारे न्हाठौ । आगे तो साहूकार अनै लारै चौर न्हाठी जाय । इन्हासतां चौर आखुड़ नै हेठो पड्यौ जब किण हि चोर नै अमल खवाय पाणी पायन सेठो कयौ । तौ ते अमल खवावण वाळो साहूकार रौ बैरी जाणवौ, बैरी नै साझ दीयौ तिण कारण । ज्यूं छ काया राहणवावाळा नें पोख ते छकाया रौ बैरी जाणवौ, बैरी नै साझ दीयौ तिण माटै ।
1
१३९. धर्म कठा सूं ?
किणहि खेत बायौ । खेत पाकौ । इतले धणी रे बाळौ दुखणी आयो । जद किहि औषध देइ सांतरी कीधौ । साजो हुवौ जद खेत काट्यौ । सहाज देणवाळा नें पिण पाप लागौ । ज्यूं पापी रे साता कीधां धर्म कठा सूं ।
१४०. मोख रो उपकार
किणहि राजा दश चोर पकड़या । मारवा रौ हुकम दीधौ । तिवारं एक साहूकार अरज कीधी - महाराज ! एक-एक चौर नां पांच-पांच सौ रुपीया देऊ चौरां नै छोड़ो।
राजा को चौर दुष्ट घणां है सो छोड़वा योग्य नहीं । साहूकार फेर कौ -नव तौ छोड़ौ । तौ पिण राजा मांनै नहीं । इम साहूकार घणी अरज कधी जद पांच सौ रुपइया लैयनै एक चौर नै छोड्यौ । नगरी नां लोक साहूकार नै धिन धिन कहीवा लागा, गुण-ग्रांम करें - बंदी छोड़ाय नै मोटो उपकार कीधौ । चौर पिण घणौ राजी हुवौ । साहजी म्हां सूं घणौ उपकार कीधौ ।
पछे चौर पोता रै ठिकाण आय और चौरां रैन्यातीला नै समाचार ह्या । ते सुणनै द्वेष चढघा । ते चौर ओरां नै लेइ आयो । सैहर र दरवाजे चीठी बांधी - नव चौर मारया तिणरा इग्यारा गुणां निन्रांणवै मनुष मारयां