________________
दृष्टांत : १३१-१३३
एक साहूकार रै दोय स्त्रियां एकण तो रोवण रा त्याग किया, धर्म मै धणीं समझे। एक जणी धर्म मै समझ नहीं। केतले एक काळे प्रदेश मै भरतार काळ कीधौ । सुणनै धर्म मै न समझे ते तो रोवै बिलापात करै। समझते रोवै नहीं समता धार नै बैठी। लोग लुगाई घणां भेळा हुवा। ते सर्व रोवै तिणनै सरावै-ए धन्य है, पतिव्रता है । न रोवै तिणनै निंदै-आ पापणी तौ मूओइज बांछती थी इणरे आंसू ई आवै नहीं। अनै साधु किणनै सरावै ? साधु तौ न रोवै तिणनै सरावै । ए प्रत्यक्ष मोक्ष रौ मारग न्यारौ नै लोक रौ मारग न्यारौ।
१३१. पाग कठा तूं आइ ? केई कहै-आज्ञा बारै धर्म । जद स्वामीजी बोल्या-आज्ञा माही धर्म तौ भगवान रौ परूप्यौ । पिण आज्ञा बारै धर्म कहौ ते किण रौ परूप्यौ ?
ज्यूं किणहि पूछयौ-थारै माथै पाग ते कठा सूं आई?
जद साहूकार हुवै ते तो पैतौ बतावै–साइदार भरावे, अमकड़ीया बजाज कनै लीधी । अमकड़ीया रंगरेज कनै रंगाई । अनै चोरनै ल्यायौ हुवै तिण सं पैतो बतावणी आवै नहीं थोड़ा मै अटक जावै ।
ज्यं आज्ञा बारै धर्म कहै तथा अव्रत सेवाया धर्म कहै, ते ठाम-ठाम अटकै, पैंतो पूगावणी आवै नहीं।
१३२. चरचा घर धणी री तरै
कोई स्वामीजी कनै चरचा करवा आयौ। दान दया री व्रत अव्रत री चरचा करतां ठोड़ ठोड़ अटकै । अरड़ बरड़ बोलै । न्याय री एक चरचा छोड़ दूजी पूछ, दूजी छोड़ नै तीजी पूछे, पिण प्रथम न्याय री चरचा ते पार पुगावै नहीं । जद स्वामीजी बोल्या-घर रौ धणी खेत बाढ़े ते तो प्रांछ री प्रांछ उतारै । अनै चोर आय पडै तौ बाटा बरड़ौ करै-एक कठा सूं तोड़े, एक कठा सूं तोड़े, ज्यूं थे घर रा धणी होय न्याय री एक चरचा पार पूगाय दूजी करौ । चोर जिम मत करौ।
१३३. न्याय रा अर्थी नहीं भेषधारी चरचा करतां आचार सरधा री न्याय री चरचा छोड़ने जीव बचावा रौ बैदौ घाल।
जद स्वामीजी बोल्या-कुबदी चोर हुवै तिकौ चौरी करने जाती लाय लगाय जावै । लोक तौ लाय रै धन्धे लाग जावै नै आप माल लेयनै चालतो रहै । ज्यूं आचार तौ शुद्ध पालणी आवै नहीं तिण सूं आचार सरधा री न्याय