________________
दृष्टांत : ३००-३०२
११५
प्रभाते नीला कांटां मै बाळसां जद धसका डाकणियां रे पड़े । तथा त्यांरा न्यातीलां रै पड़े । पिण दूजा लोक तौ राजी हुवै ।
ज्यू साध गाम मै आयां भेषधारी हीण आचारी ज्यां रै धसका पड़े । कै त्यांरा श्रावकां रे धसका पड़े । अनै हलुकर्मी जीव ह्व ते तौ घणा राजी ह्न । जवखांण सुणसां सुपात्र दान देसां, ज्ञान सीखसां, साधां री सेवा करसां, इम राजी हुवै ।
३००. पीला हो पीलौ निजर आवे
स्वामीजी संचरचा करतां कोई अंधो अवळौ बोले- थांरी श्रद्धा कपट री | आचार मै प्रपंच घणौ ।
जद स्वामीजी बोल्या - म्हारी श्रद्धा आचार तौ चोखौ है । पिण थांनै इस दीसे है । आप री आंख्यां में पीळियौ घणौ वापरियौ मनुंष पीळा ई पीळा दीस।
पिण थारी आंख में
जद लोक बोल्या - मनुंष तौ फरहा फूटरा है । पीलिया है । तिण सूं मनुंष थांरी निजर में पीळा आवे है । ज्यूं श्रद्धा तौ पोतारी कपट री । गुरु पोता रा खोटा सू नहीं अनै साधां नै खोटा कहै, कपट री श्रद्धा कहै ।
३०१. तीन नावा
चोखा गुरु खोटा गुरु ऊपर नावा नो दृष्टंत स्वामीजी दीयौ - तीन नावा । एक तो काठ की साजी नावा, एक फूटी नावा, एक पत्थर नीं
नावा ।
साजी नावा समान तौ साधु आप तिरै ओरां नै तारै । फूटी नावा समान भेषधारी, आप डुबै भोळां ने डबोवै । पत्थर की नावा समांन तीन सौ तेसठ पाषंडी ते प्रत्यक्ष विरुद्ध दीसै ।
समभूं प्रथम तौ त्याने मांने नहीं | कदाच जो गुरु किया तो छोड़णा सोहरा । फूटी नावा सरीषा भेषधारी त्यांनै छोड़णां दोहरा । चुतर बुद्धिवांन
छोड़े।
३०२. ते कांई साधपणौ पाळ
भूखा मरतां रोटी रै वासतै वेष पहरे त्यांने कहै साधपणौ चोखो पाळजो | जद स्वामीजी दृष्टंत दीयों-पति मूवां तिणरी स्त्री नै सीढ़ी रे बांधने बाले ति ने कहै सती माता तेजरा तोड़ज्यो । तौ उवा कांई तेजरा तोड़े। ज्यंं भूखां मरतां रोटी रे वासतै भेष पहरे ते कांईं साधपणे पाळ
1