________________
१०५
दृष्टांत : २७६-०७८ आछी तरै दर्शन देई पाछा कंटालीय पधार जाता । अने भारमलजी स्वामी बगड़ी पधारता । आ बात भारमलजी स्वामी कहिता था।
२७६. म्हे या न जाणता भीखणजी स्वामी हेमजी स्वामी ने कह्यौ। म्हे उणानै छोङया जद पांच वर्स तांइ तौ पूरी आहार न मिल्यौ । घी चोपर तौ कठे । कपड़ो कदाचित् वासती मिलती ते सवा रुपीया री। तौ भारमलजी स्वामी कहिता पछैवरी आपरै करौ । जद स्वामीजी कहिता-एक चोलपटौ थारै करौ एक म्हारै करौ।
आहार-पांणी जाचनै उजाड़ मै सर्व साध परहा जावता । रूखरा री छायां तो आहार पांणी मेलने आतापना लैता, आथण रा पाछा गांम मै आवता।
इण रीते कष्ट भोगवता । कर्म काटता। म्हे या न जाणता म्हारौ मारग जमसी, नै म्हांमै यं दिख्या लेसी नै यं श्रावक श्राविका हसी।
जाण्यौ आत्मा रा कारज, सारसां मर पूरा देसां इम जाणनै तपस्या करता।
पछै कोइ-कोइ रै सरधा बैसवा लागी। समझवा लागा।
जद थिरपालजी फतचन्दजी आदि माहिला साधां कह्यौ-लोग तौ समझता दीसै है। थे तपसा क्यूं करौ । तपसा करण मै तो म्हे छां ईज । थे तौ बुद्धिवांन छौ सो धर्म रौ उद्योत करौ । लोकां नै समझावो। जद पर्छ विशेष खप करवा लागा । आचार अनुकंपा री जोड़ां करी व्रत अव्रत री जोड़ा करी । घणा जीवां नै समझाया। पछै वखांण जोङया।
२७७. थार लेखण काढवा रा त्याग है
बालपणा मै भारमलजी स्वामी लिखणौ करता जद बार-बार लेखण कढायवी करै । पछै भीखणजी स्वामी बोल्या-थारै लेखण काढवा रा त्याग है । जद आफेइ काढ़वा लागा । इम करता-करतां लेखण काढवा री कळा घणी चोखी आई।
२७८. टंटी मिट्यो किण हि रै रोगादिक ऊपना हाय तराय करै जद स्वामीजी बोल्यायं न करणौ । रोगादिक ऊपनां गाढौ रैहणो।
ज्यं किण हि रै माथै दैणौ हो । देवा रा परिणाम नही हंता । पिण पैलै जबरी सं लीया । जद मूर्ख तो विलाप करै। समझणौ हवे ते देखै दैणौ मिटयौ । पछै ई देणा पड़ता तो पहला टंटौ मिट्यौ। माथा रौ ऋण