________________
२७४
भिक्षु वाङ्मय खण्ड-१ ३५. समोसरण ते एक जोजन मांडला में, तठें नर नास्यां रा बंद आवें नें जावें।
अरिहंत आगें वांणी सुणवा, त्यांने भगवंत भिन भिन भाव सुणावें॥
३६. च्यार कोस माहे तस थावर हूंता, मर गया जीव उरांणें आया।
नर नारयां रा पगां तूं विण उपयोगें, पिण भगवंत कठेय न दीसें वताया॥
३७. नंदण मिणीयारो डेडकों हुय नें,
वीर वांदण जांतो मारग माह्यों। तिणनें चीथ मारयों श्रेणकरें वछे रे,
वीर साध स्हांमा मेली क्यूं न वचायो॥
३८. ग्रहस्थ रा पग हेजें जीव आवें ते, साधां ने वतावणों कठेय न चाल्यों।
भारी कर्मा लोकां में भिष्ट करण नें, ओ पिण घोचो कुगुरा रा घाल्यों॥
३९. जब साधां रो नाम तो अलगों मेलें, श्रावकां री चरचा मुख ल्यावें।
साध सूं मरता जीव साध वतावें, ज्यूं श्रावक श्रावका नें जीव वत्तावें॥
४०. सिधंत रा बल विण बोलें अग्यांनी,
श्रावकां रो संभोग साधां ज्यूं बत्तायो। ओ गालां रा गोला मुख सूं चलाया,
ते न्याय सुणों भवीयण चित ल्यायो॥
४१. साधां रे पग हेठे जीव मरें ते, संभोगी साध देखे जो नही वत्तावें।
तो अरिहंत नी आगन्या लोपावें, पाप लागो में विराधक थावें॥