________________
२९६
भिक्षु वाङ्मय - खण्ड - १०
१३. सूर पुरष नें कायर पुरष री उतपत, सनाह बंध सेन्या सिणगारो रे । प्रहरण खडगादिक नें राजनीत विध, माणवक निधांन मझारो रे ।।
१४. नाचण री विध नें नाटक री विध, वळे काव्य च्यार प्रकारों रे । धर्म अर्थ वळे कांम नें मोख, त्यांरी विध संख निधांन मझारो रे ||
१५. वळे संसकृत नें प्राकत भाषा, वळे भाषा छें विविध प्रकारो रे । वळे तुटितांगादिक वाजंत्र नी उतपत, महासंख निधांन मझारो रे ||
१६. आठ आठ पइडा छें एकीका निधांन रे, आठ आठ जोजन ऊंचा सारा रे । नव नव जोजन रा पेंहला छें सघला, लांबा छें जोजन बारा रे ।।
१७. मजूस नें आकारें संठाण छें त्यांरें, गंगानदी रे मुख छें ठिकांणो रे । गंगा समुद में भिले तिहां रहें छें, चकवत रें प्रगट हुवें आंणो रे ।।
१८. वेडूरय रत्नां में कवाड छें त्यांरा, कनक सोवन में नवोइ निधांनों रे । ते विविध प्रकार ना रत्नां करेनें, प्रतिपूर्ण भरया छें असमांनों रे ।।
१९. चंद्रमा ना आकार चेंहन लखण छें तिणरे, सूर्य ना चक्र ना लखण तांमों रे । ते प्रतख चेंन आकार छें रूडा, ते सोभ रह्या छें ठांमठांमों रे ।।
२०. एहवा निधांन आय मिलीया भरत नें, त्यांनें जांणें छें माया काची रे। त्यांनें छोड संजम ले सिवपुर जासी, नही रहसी संसार में राची रे ॥